dinsdag 28 november 2017

actua



er wordt dus over geruzied, maar wel zyn àlle partyen, links en rechts en boven en onder, het over één ding helemaal ééns, namelyk: dat de slachthuis-site, zoals die er nu by ligt, een "kanker" is. dat zeggen ze allemààl, zonder verpinken. en dus, zeggen ze allemààl, moét daar wel iets aan worden gedaan.
   de dommeriken...
    ook bouwval heeft in een grote stad zyn waarde. zyn karakter. zyn voorspoed. "er komen junks op af,"- ten eerste geloof ik dat dit wel meêvalt, ten tweede is het de vraag waar ze dan anders naartoe moeten. lopen junks ons in de weg als ze ergens een vervallen fabriekshall betreden? "de gebouwen staan er op instorten,"- ja; zolang je er dan maar niet gaat wonen, is daar weinig kwaad meê. in tegendeel, het vertegenwoordigt een zekere esthetica. niet alles moet in verval voor my, maar ook het verval moet zyn plaats hebben. hier of daar een halve hectare trash-bodem, zuivere ruimte, open space die nu eens niét is ingevuld geworden door koophandelaars en door mensjes met aktetasjes. het genoegen om soms, met gods wil, voorby zuivere ledigte te mogen fietsen, de geneeskracht daarvan, waarom heeft dat blykbaar totààl geen recht???
    trek het maar allemaal strak. maak van geheel onze wereld maar één ge-airconditioneerde nachtmerrie.

1 opmerking:

Sam zei

Je hebt gelijk. Zo mis ik ook kaduke fritkoten, ijzeren badkuipen en een Camping Cosmos uit onze kindertijd in het huidige landschap.