state of being, 16 november 2017

in de vroege middag lezen in "de grote ontsnapping", over amerikaanse krygsgevangenen die willen ontsnappen uit een nazi-kamp, door een tunnel te graven vlak onder het zitvlak van een latrine, dus tot aan hun schouders staande in een beerput. ("de duitsers konden gewoonweg niet geloven, dat ze zo graag wilden ontsnappen.") eerst waren al die ontsnappingspogingen een soort spel; het ergste dat je kon overkomen, was een paar dagen de isolatiecel in, volgens de conventies van genève; doch naarmate de duitsers terrein verloren, begon de gestapo zich ermeê te bemoeien... dan lachte je er niet meer meê...

    maar dus fenomenaal hoe hardnekkig sommige mensen, of vele mensen, op ontsnapping gebrand zyn, hoe hard dat gaat; in éénder welke omstandigheden, toch wél zyn er slimmeriken die erin slagen om paspoorten te vervalsen, om een yzerzaagje te bemachtigen... in myn vorige huis, in de lindeboomstraat, lagen er dikke, vierkanten tegels in de hof, een koer van een paar vierkante meters, overal alleen maar steen, volstrekt tegen mekaâr; en toch, toch slaagde er hier of daar dan nog één grassprietje in, om tussen die dikke tegels vandaan te komen groeien; zonder water, zonder één spatje zonlicht - en toch wél groeien...

   in de namiddag alleen met luv in huis, was even geleên, toch juist weêr een herfstvacantie gekend hebbende. aan series-kyken wil ik voorlopig precies niet beginnen, die netflix pleegt diefstal op je vrye tyd, hun series zyn geen artistieke noodkreten, maar laboratorium-matig gecreëerde formules om je zo strak mogelyk bezig te houden, uren en uren, jaren en jaren, tot der dood.

    al zou zo'n robert redford er wél nog in kunnen...

    vanaf halfvier was het alles kinderen wat de klok sloeg. luv had een schoolvergadering (of wie zal het zeggen, heeft ze heimelyk misschien een uiterst sensuele romance lopen, waar ik totaal geen besef van heb, al twee jaar lang?), dus moest ik de pagadders van school halen en gelyk op zurenborg naar de piano-les brengen. daarna wilden ze rap naar huis: alleen thuis zyn, dwz zonder hun mammie, is exotisch.

    het is koud en ongezellig buiten. dwz "het valt wel meê", maar: dat is juist het erge; het voos-geestige van iets waarvan je moet zeggen dat het "wel meêvalt".

    savonds en snachts aan de frankenstein-lezing begonnen (zie:"agenda", juist hierboven.) (maar: als je die "agenda" daarnet al 'ns gelezen hebt, moet je dat niet nog eens lezen.)

    geestesgesteldheid van den dag: de evenwichtsoefening. je niet laten meêdryven op gedachten-constructies, die zouden kunnen leiden tot verbittering en/of vervreemding; maar ook niet voor die gedachten op de loop gaan. je aldoor spontaan concentreren op het hier en nu, zolang je daarin slaagt, is alles paradyselyk. jezelf nooit met wie dan ook vergelyken. jouw levensloop niet vergelyken met die van wie dan ook anders. eender welke vergelyking is bedrog, er is alleen jouw uniciteit.

    oké dan...