voor m'n eigen nieve theater-monoloog, "beuling met appelmoes", had ik me gebaseerd op myn herinneringen aan deze film; ik dacht dat die film by die moorden begon, en plande daarom ook myn eigen verhaal zo te laten beginnen; maar: al schryvende moest ik merken, dat die moorden zelf alsmaar verder naar achteren schoven - net als in de film pas iets nà de helft. dat dit zo aardig raccordeert met wat ik nu uitvind over de waarachtige film zelf, is een gunstig teken aan de wand...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten