these days is myn job wellicht de allerleukste die er bestaat. toffer dan gazetjes ronddragen en in brievenbussen deponeren, maar ook leuker dan by zieke patiënten operationeel appendici verwyderen (dit effectief de eerste keer zynde, dat ik het woord "appendix", in fysiologische betekenis, heb kunnen gebruiken in meervoud, zonder dat het erom gedaan was...)
er komt veel sleur- en zeulwerk by zien; myn eigen zware, oosterse tapyt, uit myn eigen werkkamer, als een worst van stof op myn schouders te voet lopen overdragen naar de balzaal van het oud badhuis, en tafels verplaatsen waarvan de onderpoot zeer breed is, en dus by iedere stap tegen je scheenbeen aanstoot; doch daarop de job zelf; het "regisseren"; het "feitelyke regisseren" - eindelyk, na een jaar, niet meer "repetitor" staan spelen voor klunzen die hun teksten nog altyd niet kennen, maar echt in een goed , stevig kader aldoor de baas lopen spelen, omringd door vyf beroepsmuzikanten van top- maar dan ook totaal topniveau, een lichtman die myn eigenste, totaal ingewikkelde plan volstrekt klaar heeft (soundeffects, projecties, rookmachines, lampen op statieven, ...) en een geluidsman die in het totaal zeventien (!) microphoons moet monitorren; yeah...
natuurlyk moet ik voor de schyn wel diplomatisch blyven ook, vooral tegenover guido, die feitelyk de échte, de uiteindelyke baas is... toch ben ik nu een soort jezus christus op cola zero, en draag ik een jasje met gigantische epauletten, recht uit de jaren tachtig. wat een mens nog meer zou kunnen willen, ik weet het niet... iedereen denkt dat ik prince ben...
p.s. luv heeft intussen die autosleutels toch teruggevonden. ik durf niet te zeggen waar. doordat we wél al een afspraak hadden met de takeldiensten. maar die sleutels lagen dus - in haar handtas.
in. haar. hand. tas.
1 opmerking:
Het meervoud van appendix is appendices.
Een reactie posten