ik ben nu echt de aller-leukste rol aan het spelen die me ooit van myn leven werd toebedeeld... het ironische van de zaak is: ja, ik heb die rol wel zelf geschreven ook - maar: toén ik hem schreef, had ik er eerlyk waar totààl geen benul van dat 'ie uiteindelyk by mezelf zou terechtkomen. wat die rol was geschreven voor iemand anders, een heel erg mooie jongen trouwens.
het rare is nu, dat ik als acteur, klaarblykelyk, helemaal vreemd sta tegenover de auteur. onderwyl ik de teksten debiteer, betrap ik myzelf erop dat ik geregeld sta te denken: wat zou die hier nu meê hebben bedoeld? en soms ook denk ik: ah ja!, nu snap ik het!...
's nachts bekyk ik de opnames dan ook nog eens als regisseur, en besef ik alleen maar: verdomme, dat personage is té charismatisch. je ziet de anderen gewoon niet staan. en daar is niks tegen te doen. ook als dat figuurtje niet beweegt, ergens ver achteraan op scène, blyft het middelpunt-vlieden... het komt door die epauletten, maar: ik kan die nu toch niet eruitknippen?
de fans van guido gaan heel kwaad zyn, die gaan zeggen: hey, selfkicker! maar: ik kan er gewoon niks aan doen, ik doe àlles om guido te serveren. ik ben een enorme fan van guido... guido is een van de tien grootste, nog min of meer levende belgen.
een oplossing zou zyn om achter het gordyn te blyven staan. zodat ze dat personage, die "el bandido", alleen maar kunnen horen, en niet kunnen zién...
een oplossing zou zyn om achter het gordyn te blyven staan. zodat ze dat personage, die "el bandido", alleen maar kunnen horen, en niet kunnen zién...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten