aldoor heel erg moê, eigenlyk. daarstraks werd ik nog eens "herkend"; in het gangetje van een persoon op het zuid, by wie ik op bezoek ging; daar kwam de onderbuurvrouw net langs -"ja - ik herkén je! ik herkén je! maar: je bent, precies, in je gezicht en zo, heel erg dik geworden, is dat niet?" wat schiet er nog van my over? ik moet stoppen met over myzelf te schryven...
staraja roessa zit er weêr op, daar hadden we een verdomd goeie tyd, hard zomerweêr midden april... plus: toch ook verheffende dat die prince-lezing weêr uit m'n systeem is, we scheppen de baan vry...
we willen weg uit antwerpen stinkstad, je ziét het fyn stof door de straten warrelen - maar een ruraal bestaan lykt me toch ook enigszins schrikwekkend - paradoxaal genoeg zou ik niet terugdeinzen voor het experiment: als ik geen kinderen had. dat is paradoxaal, omdat je vooral voor je kinderen een betere lucht wil - maar: je wil ze niet zomaar naar een andere school jongleren, daar mag je niet lichtzinnig in wezen; byvoorbeeld: je gaat speciaal voor je kinderen in erpemere wonen - maar dan blykt opeens dat ze in de gemeentelyke school van erpemere worden gepest. omdat ze alien zyn. wat dan? want zo gaat het eraan toe in dorpen...
spek met eieren gegeten. sumbiet, om halftwee snachts, alsnog naar toon waroux chaufferen om die mens zyn deejay-set te gaan terugbrengen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten