dinsdag 17 september 2019

avontuur

maar ik heb geen geduld meer om fictie te lezen, toch zeker geen hedendaagse fictie (tenzy daarmeê een loopje wordt genomen), terwyl ik wél nog behoefte heb aan avonturen-verhalen. dus lees ik die pilecki zoals anderen jack reacher lezen. boeken over de werking van kampen in het algemeen lees ik nooit meer - maar wel de verhalen van individuele gevangenen daarbinnen. niet dat ik de walgelyke reikwydte er niet van zou beseffen, maar voor een spannend verhaal moet de vyand zo erg mogelyk zyn en de kans op verlossing zo gering denkbaar.

Geen opmerkingen: