woensdag 4 september 2019

state of being, 4 september 2019




vereerd als ik my weet om de kans te krygen, te mogen lesgeven,- het tevens als een uitdaging gewaar wordend, nu voortaan extreem vroeg in de morgen te hoeven op te staan, om my te wassen en aan te kleêren, en myn gerief haastig byeen te zoeken, kan ik anders niét willen tekenen, zoals al wel 'ns aangekruist, voor dat digitale labyrint, waarin onze tezamenleving verzinkt; voor een wachtende klas, zelf met een oubollige muis naar "diddit" en "knooppunt" staan surfen, om daar niet ingelogd te geraken, met geen enkele juiste code, het verschil ook alsmaar niet vattend tussen "werkboek", "handboek" en/of "studieboek" of "bordboek" - de vele resems afkortingen nog niet meêrgerekend, en digitale tabellen. ik kén myn taal én myn litteratuur, en ik kryg die dingen uitgelegd; maar tot een beschimmelde bompa verword ik, in een afzakkende knie-broek, in dit computer-inferno; zoals ik er vanmiddag letterlyk tranen van in myn ogen kreeg - waarom nu toch, eli! eli, lema sabachtami!! na ongeveer àlles te hebben aanvaard, toch alsnog zo op proef te worden gesteld...
     voorts is zo'n zestien-uren-week wel goed voor één maand, maar niet echt voor eeuwig; eens je thuiskomt, ben je helemaal slap, zelfs wanneer je je overdag best geamuseerd hebt ook (op een ogenblik kreeg een van de leerlingen van 4ecma, tydens zyn spreekbeurt, een slappe lach-aanval, die werd verergerd doordat die moest worden onderdrukt - en kreeg kik ook zélf daarvan zo'n verboden slappe lach...) maar: daarbuiten kryg je niks meer gedaan, behalve uitsuffen... zetel-hangen tot de volgende morgend vroeg...

Geen opmerkingen: