zaterdag 30 november 2019
onderschat / overschat
onderschat: in series het belang van compositorische eenheid tussen de afleveringen onderling
naar waarde geschat: naderende kerst
state of being, 30 november 2019
de gehele dag hard kunnen doorwerken, onderwyl de kinderen op hun éigen drukke planeet vertoefden (wel dankzy luv daar zelf helemaal van ontslagen...) er is veel geld binnengekomen: waardoor het dan automatisch een sport wordt, meteen diep te buigen voor alle dringendste facturen op een ry; schoolgeld, yoga-cursus mollie, vacantie-huis wissant, arbeidsongevallen-verzekering. hiermeê is het geld dan ook gelyk weêr op - maar, zoals jowan petit het wel eens stelde, als die het zich nog herinnert:"ik kan het betalen - dus was zit ik dan te zagen?" een vreemde paradox...
vervolgens duizelingwekkende vooruitgangen geboekt inzake de toneeltekst geheten "beuling met appelmoes". door een paar recente ingrepen en vondsten, lezers, is er nu opeens een soort verdieping opgetreden, door dewelken-het eindresultaat zich iets monumentaals aanmeet en iets ongrypbaars krygt; pas nu, na al dit oppoetsen en injecteren, beginnen de wiskundige fundamenten van deze zekere phatamorgana, die het is, onverbiddelyk, te glinsteren en trillen in het zweverige maar harde daglicht - de reiziger begeert nader het treden, doordat dit paleis er zo eenvoudig schynt uit te zien; groots, maar eenvoudig; maar: zoals het slot van franz kafka zal niemand er ooit enige toegang toe krygen - ikzelf nog het minst... ik breng maar een soort van comedy - maar de optelsom van al myn comedyshows, zyn wel degelyk een soort van talmoed...
ik geloof trouwens dat myn humor in feite joods is, en myn neus ook. myn min of meer zelf opgezochte ostracisme is zelfs joodser dan het hedendaagse joods. wat een karma, wanneer je het nagaat, dat wylen de visionair jmh berckmans my in plaats van "vital" op een ogenblik opeens, jàren geleden, vital-"ski" is beginnen te noemen...
vervolgens weêr in de drukte van de living, ter zetel gelegen, allerlei playlists aan tezamenstellen geweest op de website tidal. (ik zit niet op spotify, maar op tidal; per ongeluk...) dit is nu eenmaal het enige soort van werk dat je kan doen onderwyl je kinderen met hun gevaarlyke rolschaatsen langs je gehele lyf kruipen en springen en gillen... vooral mollie is een non-stop spraakwaterval, krys- en spring-apparaat in één, daar hangt echt nérgens een "stop"-knop aan...
lezen in vier boeken tegelyk. én in de financieel economische tyd, de columns van koen meulenaere en van rick van cauwelaert, op dat mooie, geel-rozige papier...
vanaf in myn tenen tot verre voorby myn twee oren, lezers, word ik nu al wekenlang voort-gestuurd door een intense soort van geluksgevoelen ; van tevredenheid en van bestendig welbehagen...
dreamer
ik moest ergens, beroepshalve, onder toezicht, een toespraak geven, maar dat lukte niet, doordat er allemaal draden groeiden uit de binnenkant van myn wangen en myn gehemelte. in myn droom was dit een soort aandoening waarvan ik zogezegd wel vaker last had. door die draadsels in myn mond, werd het spreken erg moeilyk, tot het er zoveel worden, dat ik zelfs niet meer kon uitgelegd krygen waarom ik hier nu maar beter vlug maakte dat ik hier wegkwam. wel was dit geen volstrékt drama; een falende gezondheid was een soort overmacht waar ik ook geen schuld aan had, ik liep gewoon naar buiten en dan moesten we maar zien hoe het verder liep.
in zekere zin natuurlyk wel volstrekt walgelyk...
vrijdag 29 november 2019
iedere dag een gedicht
BEULING MET APPELMOES
stopt da gekonkelfoes
van gestoofde peren met pompelmoes.
van currysaus met couscous,
van die mengelmoes van die gebakken kangoeroes
met hun belachelijke froefroes.
daaraan heeft er niemand behoefte.
wij willen beuling met appelmoes
wij luisteren ni naar disco,
ni naar reggae, ni naar blues,
daarin heeft er niemand goesting,
ni in die a's, ni in die é's, ni in die oe's.
wij zijn hier ni voor uw poes,
ni voor uw natte flamoes,
ni voor uw panties, ni voor uw blouse -
wij willen die roes
van beuling met appelmoes.
stopt da geroezemoes,
wij willen beuling met appelmoes.
state of being, 29 november 2019
wakkergeworden uit een byzonder erotische droom... met myn éigenste levensgezellin als onderwerp... is dat niet mooi, na al die jaren nog steeds? ik moest hierdoor vanzelf vroeger het bed uit... om acht uur in plaats van om halfnegen... gewoon om meteen te gaan doublechecken, hoezeer d'r aan die phantasmagorie mischien ook iets te bewaarheiden zou vallen. antwoord: flink wat, zelfs - jihaa!... zo vroeg op de dag in de living...
meteen daarna op school, was dan weêr deep blue funk... twee uurs aan één stuk door razend kwaad geweest, echt waar... ze maken een mens nu eenmaal systematisch krankjorum, ze doen het erom... "hey!!!! wat nu weêr!! waar ga jy nu weêr naartoe!!" "zeg, meneer! wat bedoel je - ik ga gewoon deze bananenschil hier in de vuilbak doen!" "gewoon - die bananenschil -- ik hoor dees niet goed!?? wy zitten hier in het midden van een mondeling exaam!!..."
als die leerling dan gewoon was gaan zitten, en gauw eventjes "sorry" had gemompeld, dan was het nog goed geweest. maar nope, nope; dan kryg je nog deze repliek:"zeg meneer - wat moet ik dan doen, met die bananenschil? moet ik die dan soms hier achter de chauffage steken??"
myn -
klomp -
breekt...
en toch, toch is het goed ook... nà die twee uur karate, hebben alle betrokken partyen, ikzelf inclusief, plotsklaps teder, verontschuldigingen aangeboden. by het naar buitengaan. "het spyt ons meneer."
alweêr, voor de vierde keer dit najaar, het voornemen om dit nooit meer te laten gebeuren - ik bedoel: dat furieus worden en uit de kram schieten. gewoon, met een kalme glimlach, strafstudie geven. zo simpel is het toch...
"doe die jas uit."
"maar meneer -"
"doe die jas uit!"
"maar meneer, ik heb vanmorgen -"
"doe - die - jas - uit."
"maar zeg meneer, en die anderen -"
"strafstudie."
zo simpel is het...
in de namiddag, voorts, keihardt gewerkt aan "beuling met appelmoes". daar heb ik nu een paar dagen de tyd voor, om naar dié obsessie over te springen. waarom is het zo krankzinnig veel werk? 74 minuutjes praat-tekst, meer niet; waarom moet ik daar 500 uurs voorbereidend werk in pompen?
antwoord: doordat ik de ergst mogelyke omwegen neem. vanaf de allereerste stap is het een dwaalspoor - doordat je soms dagenlang in het donker in de verkeerde rivier staat te zeven... maar: ook wel voor de sport. het plezier van het debiteren. plus vandaag ook dé fnuikende job by uitstek: het uitwerken van een nief stuntgedicht... eigenlyk twee korte stuntgedichten door mekaâr...
de kinderen waren onderwyl in topvorm...
rocco james conan was tot middernacht aan rolschaatsen, gewoon in de living, op muziek van rihanna (bareuh...)
"the crown": laatste aflevering van het derde seizoen...
het nieuwste manuscript van myn vader.
het nieuwste dagboek van benno barnard.
"de wissel van de wacht"- fantastisch tv...
diëten, vasten. koffi.
bloggen.
bloggen.
afterLink
ik ben bly dat ik een prince-fan ben... zelfs na 35 jaar lang dagelyks intens verzamelen, blyven daar, ook vandààg dus weêr, totaal nieve dingen opduiken, tot dusver nooit door iemand ooit vernomen... het oeuvre blyft onmeetbaar, het blyft dus gewoon onbevattelyk... en dus geen prullaria, ook bvb deze "rearrange", welke goddelyke prachtsong van heb-ik-jou-daar, my treft tot in de àllerdiepste zenuw van myn prince-adoratie-centrum...
waar was je te vrydag
overdag lesgeven, flink wat uren ook, én savonds "spelen".
hier collega nico broes, in een van myn lievelingsbiotopen: de leraarskamer...
woensdag 27 november 2019
donderdagbunnie
met als onderwerp de gevallen auteur daniël robberechts,
geïnterviewd door cathérine vandoorne,
gekend van "de madammen" op radio 2.
.
linkie
is nu ook op apple podcasts verschenen;
https://podcasts.apple.com/lb/podcast/shakespeare/id1098709476
waar was je te woensdag
in koffiebar tinsel.
het hebbende over de prysuitreiking van de erfgoedprys provincie antwerpen in december
hieronder naar aanleiding daarvan een case-study aangaande ons algemene sociale weefsel...
1/6
2/6
ook zag ze my wat later gïnterviewd worden in haar toenmalige middelbare school, waar ze in de klas zat met de persoon die me naar daar had gehaald, de actrice (toen actrice in wording) jona den aantrekker (zie photo; jona bovenaan. links marlies de munck, vriendin vd guitarist van guido belcanto, onder de moeder van myn petekind linkietoy, rechts myn ex de panter...)
3/6
die els heeft het inmiddels in nederland geschopt tot "dichteres des vaderlands"...
4/6
5/6
hier op de photo samen met myn vader, de man zonder wie ikzelf waarschynlyk nooit had kunnen bestaan...
6/6
daar ben ik vanaf gekomen met alleen het nieuwste boek van benno barnard ("creperen en zingen") en één reboot van robbedoes (by naêr inzien had ik die al, bareuh...)
doch: in het voorbywandelen toch dit hier meêgenomen; een draagbaar platendraaiertje, voor exact 50 euro. zogezegd bedoeld voor kinderen, maar volgens my wordt dit alleen maar massaal aangekocht door volwassenen, toch?
ik hàd wel al een platendraaier, maar: die versterkers (van een zang-installatie) ruisen wanneer er geen muziek opstaat, plus: het vergt een turnoefening om die aan of uit te zetten. dit kleine prul is speciaal voor in de eetkamer - kan ik eindelyk myn oude bluesplaten terug opleggen, dat éne kwartier waartydens de kinderen eten, en dus eventjes géén "richie rich" hebben spelen, noch annies "it's a hard knock's life"!...
afterLink
die anti-socialisten hebben het wel jarenlang allemaal heel mooi kunnen uitleggen maar intussen hebben ze daarmeê de weg geplaveid voor banaal rechts...
dinsdag 26 november 2019
woensdagbunnie
dit, ivm de "erfgoedprijs" die ik binnenkort mag presenteren...
blogologie
myn broêr srg heeft geheel onze 600 pagina's tellende graphic novel "het vrouweneiland" prent per prent in-gescand;
wellicht ga ik die hier nu integraal verbloggen...
waar was je ten dinsdag
tezamen een van het weekend in De Morgen verschenen een essay gelezen van bart eeckhout... toen ik het las, vond ik het niet slecht; toen we het in de klas analyseerden, stap voor stap, werd ik huiveringen gewaar van opwinding, by zoveel prachtige schriftuur...
-"de gustibus et coloribus non dispudantum est"; later verbasterd in dostojevski's karamazov: "over ideeën kan je niet discussiëren."
-daar tegenover:"consensus."
-"beknibbelen" versus "pingelen" (is voor een klas economie/marketing.)
-"overhead kosten" (idem.)
-"brandschatten", versus "taxeren", versus "balloteren". ("balloteren" is een geniaal woord.)
-het verschil tussen "coup" en "coupe".
-nieuw-tatcherisme (hier by naêr inzien wel een onvergeeflyke fout gemaakt:"margareth" staat er, ipv natuurlyk "margaret"...)
lucky cow
langs het radio-programma "nieuwe feiten", al dryvende met de auto, vernam ik dit volgende bericht, lezers; namelyk dat er in rusland nu koeien bestaan, die, in een lelyke, klamme stal staande, een virtuele zonnebril wordt opgezet, waardoor zy opeens het idee krygen, zich in een mooi, groen, uitgestrekt grasveld te bevinden; dwz virtual reality voor runderen; en dit alleen maar met de bedoeling, dat ze dan betere melk zouden produceren.
ten stelligste moet dit verboden worden! mensen mogen voor myn part 24 uur per dag met zo'n bril op hun koude neus, van de indruk profiteren dat ze van smorgens tot savonds gratis in een goed belichte porno-film rondrennen - zolang ze daar maar zélf voor kiezen. die sprakeloze dieren kiezen daar niet zelf voor. dus dat is dierenmishandeling in het kwadraat: ten eerste omdat ze het in waarheid niet goed hebben, ten tweede omdat ze bedrogen worden. als die koeien het niet goed hebben, moeten zy geen bril op, maar moeten zy een betere leefwereld krygen. en als je ze dat niet kan geven, dan moet je geen koeien houden. en dan moeten wy maar plat water drinken. want het ergste vind ik nog die achterliggende bedoeling; die beesten schyn-gelukkig maken: alleen maar opdat ze ons dan betere melk zouden geven. werkelyk, dit is gewoonweg pure moordenary!
maandag 25 november 2019
state of being, 25 november 2019
in de vroege voormiddag met luv naar het derde seizoen liggen kyken van "the crown". we moeten smorgens of svoormiddags films zien, doordat we er savonds niet toe komen, vanwege die rotkinderen van ons - die doerakken, die belhamels.
in de namiddag twee uurs lesgegeven; nederlands, 5aso. je ziet het bevrydende daglicht van het afzwaaiende zesde-jaarse eindexamen reeds zachtjes langs hun voorhoofd beginnen fonkelen... het eerste uur: spelling van werkwoords-vervoegingen ("hy doodde de leeuw gisteren"; maar:"die dode leeuw braden wy vandaag.") het tweede uur: samenvattingen maken; onderwerp: bart eeckhouts evenwichtige reactie (in de weekend-editie van de morgen) op de ophefmakende standpunten van peter de roover, in "de afspraak". eerst die aflevering bekeken, en daarna dat intelligente artikel geanalyseerd. uiterst zinvol werk. die leerlingen doen economie/marketing, dus die zouden dit echt op de voet moeten volgen...
daarna, zo snel alweêr, langs uiterst zonnige autowegen naar huis terug...
administratie, in de zetel. facturen afvinken, de budgetteringen nakyken voor de nakende winterrevue. in de zetel in slaap gevallen, terwyl mollie een luidruchtige sitcom bekykt ("richie rich", grmblll...) voorbereidingen getroffen voor myn gesprekje over de vergane schryver daniël robberechts, voor aanstaande donderdag.
ryst met currysaus en vegi-burger geconsumeerd. de kinderen met veel tegenzin en dus met veel herrie en gedoe naar hun huiswerk gedreven. ik ben tégen het concept van huiswerk. ik moest in noorwegen wonen.
naar de muisstille, lauw gestookte werkkamer beneên, tussen de zacht ademende oude boeken, van zes tot halfacht, in geel lamplicht. één tas coffee. (ik wil van die ondraaglyke spellingswyze, "coffee", weêr vanaf - maar: dat gaat al niet meer, ik kàn reeds niet meer terug... het kan alleen maar nog erger worden...) (myn "y" in plaats van "ij" komt van de "y" van max havelaar, zoals johan braeckman onlangs vernuftig opmerkte, dus zou ik, zoals multatuli deed, moeten spellen "koffi"...)
hierzo beneên na lange tyd nog eens aan "beuling met appelmoes" gewerkt. doordat het wekenlang had stilgelegen, scheen ik een heleboel finesses niet meer in de vingers te hebben, maar kreeg ik wél weêr een frisse, maagdelyke blik op het geheel; zoals een schilder die, na lang prutsen aan zyn doek, eindelyk eens een stap of zes naar achteren zet, ter bekyking van waar die nu feitelyk meê bezig is geweest. enige leuke, gloednieve catch-phrases hiervan een gevolg...
nu is het, eens kyken... halfnegen savonds.
morgen vroeg op, dinsdag is de vroegste morgen van de week altyd...
dreamer
een vreselyke droom, die aldoor te maken had met afgewezen worden. m'n goeie vriendin prinses riki kwam binnen; ik was bly dat ze me een goeiendag zei; maar: dan bleek dat ze zich helemaal niet tot my richtte, maar tot iemand helemaal anders hier in de buurt. daarvoor al, was ik een kaartspel aan het spelen, waarvan ik de regels niet helemaal begreep, zodat de andere spelers, nochtans goeie vrienden van me, geërgerd geraakten. zelf vond ik dat ze vals speelden - maar ja: als je de regels niet kent, kan je het ook niet bewyzen als iemand vals speelt...
een vervelende droom - ik was bly daar ik hieruit wakker werd.
ergens in een boek las ik wel eens, dat we dit soort nare dromen juist hebben met de bedoeling, ons dagelykse zelfvertrouwen op te krikken. na zo'n nachtmerrie begrypen we immers: in het echt, in waarheid, zal het toch lang niet zo erg kunnen zyn als in die nachtmerrie...
zondag 24 november 2019
Abonneren op:
Posts (Atom)
