myn gastvrouw te hove
(haar man wil nooit meê op deze blog - maar ja, hy is dan ook geen bunnie...)
zaterdag 29 februari 2020
zaterdagbunnie
myn gastvrouw te hove
(haar man wil nooit meê op deze blog - maar ja, hy is dan ook geen bunnie...)
wat deed je te vrydag
het ging verrekte goed, echt een rotvaart en steengoeie vibe.
verschillende mensen kwamen me nadien zeggen "ik heb in jàren niet meer zo hard gelachen," en ook zei iemand "myn kaakspieren begonnen op den duur pyn te doen van het lachen."
dit maakt een conferencier natuurlyk byzonder gelukkig.
de humorist heeft een meer objectief criterium ter beschikking dan pakweg de abstracte beeldhouwer.
state of being, 28 februari
inpakken vergt altyd héél erg veel tyd. om negen uur smorgens begonnen: teneinde pas rond twee uur snamiddags eindelyk te kunnen wegryden. dit, vanwege het gedoe met kinderen (natte kleêren, iemand zyn schoen kwyt, steppen plooien, ...), maar nu tevens ook vanwege de sneeuwhopen, die omslachtig moesten worden weggebulldozerd.
nét toen we de geleende sleutel langs de brievenbus binnen in het huis achterlieten, de auto al draaiende, zagen we dit volgende nog in: dju - de garagepoort staat nog open! hoe - krygen we die - nu dicht? dwz nu we de sleutel niet meer hebben, want die is nét binnengegooid. et cetera. - - toch is dit alles by mekaâr een stemmig bezig zyn, een sportief mens zal er het reizen niet voor laten. de lucht is hier enorm goed. de vogels, veelal roofvogels, scheren ambiance-ryk over de witte velden.
thuisgekomen, dan toch nog eventjes by-geslapen. tegelyk om een heel erg vreselyk, pas binnengekomen belastings-aanslag-biljet psychologisch te verwerken. eêrgisteren kon ik op deze blog nog, zoals jullie weten, dansen en juichen dankzy een volstrekt onverwachte financiële meêvaller van bovenuit- vandaag, exact twee dagen later, is alweêr duidelyk naar waar precies die "meêvaller" zal moeten worden afgedankt.
zo
blyven we
bezig...
vervolgens gaan giggen in hove, zoals die enkele photo's hierboven reeds aanduidden...
veel langer kan ik de blog niet rekken vannacht, myn rechter-oor doet weêr pyn (het is niet echt een pyn, maar een soort innerlyke binnen-druk...)
dreamer
ik was onderweg naar "de nachten", welk festival in het echt natuurlyk al lang niet meer bestaat, en kwam terecht in een klein, donker maar toch nog doenbaar restaurant, dat de hoek van een gebouw besloeg. vooral die tonyn-schotel wilden-ik hebben. de serveerster kwam my evenwel melden, dat er aan dit eten iets niet juist was, dat ik er beter niét van zou eten. later in deze droom werd ik op straat meêgevoerd door verschillende dames van lichte zeden, die me gedurig hadden staan opwachten...
donderdag 27 februari 2020
alternatieve feiten
1. in de 17e eeuw kreeg je in turkye de doodstraf voor het drinken van koffi.
2. vandaag beseften-ik dat ik al een véél te lange tyd louis armstrong niet meer had opgelegd.
3. in 1988 werd de grand slam gewonnen door steffi graf.
4. "trivia" is de naam van een romeinse godin, namelyk de godin van tovenary, van kruispunten en van jachthonden.
5. japan heeft ongeveer 3900 eilanden.
6. toen 64 jaar na christus rome in brand stond, gaf nero de schuld aan de christenen, welke mensen-'ie gekruisigd liet worden en, met pek overgoten, in brand liet worden gestoken. hoog in de stad wandelde nero door zyn tuinen, zag overal dat vuur branden, en sprak:"dit noem ik nu eens een mooi landschap."
state of being, 27 februari 2020
om negen uur smorgens op, om els crawls tydig naar het station in verviers te ryden. daar was relatieve haast by, doordat het hard sneeuwde; hoe later op de dag, hoe moeilyker het ryden.
op de terugweg nog 'ns gerepeteerd op "beuling met appelmoes".
smiddags rustig voortlezen in "biblotheek by nacht", van alberto manguel. feitelyk is het, uiteraard, juist wél goed om wéinig boeken in je buurt te hebben; zodat zo'n boek tenminste vry kan ademen, in plaats van dat ze mekaâr in de verdrukking brengen.
ik las in de ridderzaal, doordat beneên in huis de kinderen televisie keken, welke herrie ik slecht verdraag (al moet gezegd dat verder die kindjes zeer braaf zyn en zeker ook rustig genoeg.)
dan weêr uit ryden gegaan, voor een wandeling in het prachtige heppenbach. de drassig besneeuwde berm intussen tot zo'n puinhoop verworden, dat we d'r met de wagen niet uit losgeraakten. spade erby, vry-scheppen; planken onder de wielen - en dan liep 'ie toch.
rond vyf uur weêr thuis; diep ingeslapen in de zetel - de voorbye nacht was een ellende, de anders zo stoere mollie had zich, door een griezelig tv-programma, een waarachtige angst-psychose aangemeten, waardoor ik by haar moest blyven totdat ze insliep - maar ze durfde niet in te slapen; als ik nog maar één arm van me bewoog, sprong ze recht:"papa niet weggaan!!..."
straks, vanavond laat, weêr aan dat gloednieve toneelstuk van my voort-werken, en dan heb ik netjes alledrie myn huistaken hier in de ardennen afgewerkt; die prince-lezing is nu totààl klaar, "beuling met appelmoes" is weêr integraal opgefrist, en voor dat toneelwerk heb ik zicht op, grosso modo, het eerste vierde deel...
zélfs erin geslaagd om, tussendoor, myn fantastische novelle tot aan het einde te herzien ("de moord op servais verherstraeten"), zodat dit naar de drukker kan meteen van zodra ik (éindelyk) zal zyn uitbetaald voor "wintervuur", welke arbeid reeds dateert van twee maand geleden.
alleen m'n dieet was knudde vandaag; spaghetti zonder iéts, en crêmeglace nadien...
dreamer
ik ontdekte een kat onder de dekens, namelyk een witte kat. pas daarna zag ik ook pitouche, onze eigen kat, opduiken. een kwade genius in my, wilde pitouche bovenop die witte kat gooien - wat pitouche natuurlyk, gelukkig maar, niet liet gebeuren.
dat was in de laatste minuut van myn slaap vannacht.
woensdag 26 februari 2020
agenda dees week
principieel privé,
maar
misschién kan jy toch erby;
mail voorzichtig vitalski3@gmail.com
onderschat / overschat
onderschat: het aantal gerechten dat wordt gemarineerd
naar waarde geschat: i follow rivers, door lykke li (zie: photo)
waar was je te woensdag
wakker worden rond halftien...
langdurig blyven liggen - zonder iéts te doen.
behalve luisteren naar de lachende kinderen in de hof daarbeneên...
alternatieve feiten
1. de eerste alphabetisch geordende bibliotheek aller tyden dateert van ruim tweeëntwintig eeuwen geleên, en wel was dat een bibliotheek van de denker "callemachus" uit alexandrië (zie: prent hier links.)
2. op wereldschaal zyn er veel meer schryvers wier familienaam met een "G" begint dan schryvers wier naam met een "N" begint.
3. veel schryvers, om niet te zeggen, extreem veel schryvers, zweren by het hardop lezen van hun eigen werk tydens het schryf-proces, om op die manier te checken hoe de rythmiek van hun zinnen verloopt (bvb stan lee heeft daar wel 'ns een gehele boom over opgezet.) maar byvoorbeeld cormac mc carthy noemt dit een belachelyke bezigheid - immers, aldus die man redenerende: jouw lezer gaat jouw tekst toch ook niet hardop zitten lezen??
4. jorge luis borges had dus niet extréém veel boeken - maar toch wel had 'ie de grootste collectie yslandse en oudengelse literatuur van geheel zuid-america.
state of being, 26 februari 2020
wanneer ik dit alles hier netjes noteer, voor myn getrouwe achthonderd dagelykse lezers en fans, is het halfvier in de namiddag; bedoelende met deze blog klaar te zyn overdag, opdat ik de avond straks weêr vry zou hebben om aan myne nieve toneelstuk te knutselen. maar eêrgisteren, en meer nog gisteren, ben ik effenaf kéihard aan het arbeiden geweest, terwyl vandaag de boog gelukkiglyk veel losser is komen te hangen. werk is leuk,- maar dan enkel of maar alleen wanneer, op één of andere manier, je hoofd daarnaar staat; je mag nooit de dingen forceren. zoals americaanse romancier henry miller (1891-1980) dit wel eens stelde:"stop met je zorgen te maken over dat werk dat moet worden gedaan; dat werk is wel belangryk, maar: op de één of andere, wonderlyke manier, zàl dat wel worden gedaan."
wat iets totaal anders is, lezers, dan dit volgende citaat, komende van jorge luis borges (1899-1986), hetwelk my vanmiddag passeerde:"er is niks zo nobel als het zitten uitdenken van een plot voor een roman; maar: om die roman daarna dan ook nog eens allemaal te gaan zitten uitschryven, da's ernstig overdreven..."
daarjuist de derde aflevering van de stripreeks "de havik" braaf uitgelezen; achteraan het boek staat genoteerd: scenario, tekeningen en inkleuring: (c) pellerin. sterk toch, dat die dat allemaal zélf doet - én dat 'ie dit alles toch ook erg goéd doet. (6,5 op 10; wat, naar myn normen, erg goed is...)
wetende wat voor huiswerk-berg er my voor de boeg stond, nam ik deze vacantie, naar deidenberg, slechts twee boeken met my meê; dat is byzonder uitzonderlyk, normaal pleeg ik myn halve bibliotheek overal meê naartoe te zeulen - en wel terecht, want: nu heb ik hier dus geen stripverhalen meer... terwyl d'r thuis een gehele stàpel op my wacht... als snachts in bed myn twee oogleden dichtvallen boven een leesboek, kan ik wél nog negen minuten in een stripboek lezen...
dju...
op de achtergrond, terwyl ik dit neêrschryf, speelt de integrale elpee "your funeral, my trial" - dwz: in myn kop-telephoon; doordat de kinderen naar een extreem opdringerig televisie-programma zitten te kyken, van een stel afgryselyk enerverende presentatoren; een presentator met een stem zo vet als vanuit een frietketel, en een presentatrice die àldoor hard giechelt ("céline en michiel", heet dit programma, waarin die twee afgryselyke presentatoren aldoor allerlei "challenges" aangaan...)
daarjuist, rond drie uur smiddags, met de bende kinderen toch eventjes naar buiten geweest...
behalve van myn boekenkast, ben kik hier tevens van myn katchouë botten verstoken, en met m'n relatief nieve loopschoenen die pakken sneeuwklonters in, zag kik niet zitten; zodat ik, by gebreck aan alternatief, in myn crocs ben gegaan, niet zonder eerst myn sokken te hebben ingewikkeld in plastic zakjes (diepvries-zakjes.) inderdaad zyn myn tenen daarmeê droog gebleven;- toch, lezers, vriezen ze nu welhaast van myn voeten af...
subiet gaan ik, is het plan, met rocco james conan éérst in de sauna, en dàn in onze onderbroek plat op onze buik in de sneeuw, en dàn onder een lauw dampende douche...
behalve van myn boekenkast, ben kik hier tevens van myn katchouë botten verstoken, en met m'n relatief nieve loopschoenen die pakken sneeuwklonters in, zag kik niet zitten; zodat ik, by gebreck aan alternatief, in myn crocs ben gegaan, niet zonder eerst myn sokken te hebben ingewikkeld in plastic zakjes (diepvries-zakjes.) inderdaad zyn myn tenen daarmeê droog gebleven;- toch, lezers, vriezen ze nu welhaast van myn voeten af...
subiet gaan ik, is het plan, met rocco james conan éérst in de sauna, en dàn in onze onderbroek plat op onze buik in de sneeuw, en dàn onder een lauw dampende douche...
dreamer
- ik weet het niet meer...
(als je jezelf erin wil trainen om je dromen te onthouden door ze zo flink mogelyk te noteren, dan moet je het ook noteren wanneer je je niets meer herinnert.)
afterLink - litteratuur
ik denk niet dat je hiernaar kan kyken, zo'n lezingen-ex-cathedris op youtube zyn altyd vervelend, maar de titel is aanstekelyk:"borges en de onmogelykheid van het schryven."
dinsdag 25 februari 2020
onderschat / overschat
onderschat: de duke of wellington
overschat: de noodzaak van een buggy
naar waarde geschat: alfred rosenberg
uit het schriftje
1. waarom er geen varkensmelk wordt verhandeld. antwoord: omdat dat te duur zou zyn, naar het schynt.
2. als ik nog eens een optreden doe met myn groepje de living tornado's, zal de titel daarvan zyn:"close to the fans." dus: "vitalski & the living tornado's - close to the fans."
3. wylen hugo spencer, de legendarische muzikant, ooit rechterhand van ferre grignard; we gingen eens tezamen optreden ergens in het zeer verre diepenbeek. de programmatrice zei:"onze excuses, er zyn maar twee reservaties." met een verpletterende, gelatenheid antwoordde hugo:"oh, maar lage publieksopkomsten - daar word je op den duur helemaal immuun voor." dat woord immuun vond ik erg mooi.
4. sindsdien heb ik actief myn best gedaan, om ook zelf naar die immuniteit te mogen toe groeien - en onderhand bén ik daar ook ongeveer. het gebeurt zelfs wel eens dat als er zich toch een groot publiek aandient, dat ik dan eerlyk terugschrik;"oh, - neen... dit moet een vergissing zyn..."
5. je hebt specialisten in nierziekten, in vierkantswortels, in onderwater-navigatie; stel je nu eens écht een specialist voor in liefde - niet "gespecialiseerd in liefde" zoals dit wordt gezegd van een dubieus massage-salon, of van een rymelende brave dichter, en ook niet zo'n religieuze liefde die van een pastoor, of zo activistisch als die van artsen-zonder-grenzen; maar iemand die er werkelyk 24 uurs per dag meê bezig is, zich af te vragen: wat is liefde? hoe praktiseer ik dit? waar zie ik het? hoe laat ik het groeien?" of van negen uur smorgens tot vyf uur snamiddags toch tenminste.
6. aangaande de docter vraag je:"waar is die?" en het antwoord is dan byvoorbeld:"in het sint-rochus-ziekenhuis, bezig met een open lever-operatie." maar van die specialist in liefde, vraag je:"waar is die?" en dan is het antwoord: die is al sinds vanmorgen op de groenplaats, die is daar bezig met liefde.
7. frommeltje en viola. wil ik eens aan mollie laten lezen.
6. tof aan stripverhalen, is de tamelyk verregaande mate van objectiviteit betreffende toch zeker de zuivere tekenvaardigheid. de ene tekenaar pleegt de andere tekenaar wel degelyk byna letterlyk "naar huis te tekenen."
7. manara tekent iedereen naar huis. bernet en robert crumb tekenen van dongen naar huis, van dongen tekent eric heuvel naar huis. eric heuvel tekent alain goffin naar huis... myn broêr serge tekent toch ook wel de halve winkel naar huis...
8. een goed criterium om te zien of een striptekenaar behendig is, is het lachende gezicht. wie een hardop lachend gezicht tekent, toont ogenblikkelyk: ofwel is dit houterig, ofwel is dit echt. daar is geen middenweg.
9. als ik een tekenleraar was, zou ik daarmeê beginnen: de eerste vyf maanden gaan we alleen maar hardop lachende gezichten tekenen.
10. in finland heeft de kerstman een adres, waar jaarlyks duizenden en duizenden brieven naartoe worden gestuurd - die allemaal worden beantwoord.
de "lachende rembrandt"
dreamer
het was de laatste schooldag van het jaar. alle leerkrachten waren hun gerief aan het inpakken in rommelige kamers. ik had zelf niet genoeg draagtassen by me, en de hele tyd kwam er nog gerief boven water; lastige plastieken borden, plastieken dozen met niks in; dit alles op nutteloze vensterbanken.
myn vriend charles maria nelson kwam ook op de proppen. hy droeg een belangryk papier by zich, maar toen liet hy dit vallen, en gleed dit blad perfect onder een plint, zodat je er niet meer by kon. daarna gebeurde dit juist hetzelfde nog eens opnief.
in de belendende hall greep er een kermis plaats. die was ook niet erg attractief, maar toch een toffer ding dan hierzo te moeten blyven lopen inpakken zonder enige vooruitgang.
de hele nacht lang van die onaangename droompjes. gelukkig was het nadien een zeer behaaglyk ontwaken in een hoog, zacht bed, met zicht op de oneindige everzwynen-velden...
maandag 24 februari 2020
onderschat / overschat
onderschat: de fenomenale traagheid waarmeê in vlaanderen acteurs worden uitbetaald.
overschat: het verlangen van gwendoline rutten naar het belgische premierschap.
naar waarde geschat: de invloed van israël op zowel aalst als palestina.
alternatieve feiten
1. jean-jacques rousseau zei wel eens:"ik sterf in details."
2. socrates was tegen het geschreven woord; doordat hy dit ervoer als een bedreiging voor de kunsten van het geheugen.
3. louis borges was uiterst beledigd toen zyn hem een bezoek brengende collega llosa opmerkte, dat zyn biblotheek precies niet erg groot was. "zo doen wy dit in buenos aires!" snauwde borges.
4. de vergeten middeleeuwse essayist maurus stelde:"boeken hebben hun eigen noodlot." hy vond dat mensen niet hun boeken zoeken, maar dat boeken hun mensen zoeken.
waar was je te maandag
Abonneren op:
Posts (Atom)
