alternatieve feiten

voor de derde keer op ry staat de rubriek "alternatieve feiten" in het teken van de inleiding die ik ophoest tot de film "purple rain" in het rivierenhof op 22 juli...

1. de belichting van de film was in handen van een mens die geen enkele ervaring had met film, maar des te meer met theaterbelichting, namelyk roy bennett, de lichtman die sinds 1982 met prince meê op toer ging, en die de komende tien hectische jaren geen enkele gig zou overslaan. dus een die-hard in het fort.

2. daarom speelt in de film dat totaal extreme contrast tussen licht en donker. by optredens bekwaamde roy bennett zich erin, om de gehele voorstelling lang bezig te zyn met "revealen"; soms speelde prince zyn gehele eerste lied in het pikdonker, en zag je de twee songs daarna nog steeds alleen maar zyn silhouet. na een halfjaar van repeteren en filmopnames kwam de keyboardspeler matt fink buiten om een vliegtuig naar huis te nemen en hy dacht oprecht: "hé... de zon bestaat wél nog... de zon schynt..."

3. roy bennett, waar ben je gebleven, zo dacht ik stilletjes in 2011, op het north sea jazz festival, waar prince zyn belichting zo slecht was dat ik my plaatsvervangend schaamde (bvb soms werd er een muzikant ineens uitgelicht wanneer die volstrekt niks stond te doen, etc)

4. de echtgenote van deze roy bennett was brenda bennett; die deed tydens de 1999-tour, dus kort voor purple rain, de vestiaire; maar die werd opeens gerecruteerd als backing-vocaliste, voor vanity 6; in de film herdoopt tot apollonia 6. "hey," dacht die lichtman. "ik doe hier de lampen - en nu staat myn eigen vrouw daar ineens in lingerie op dat podium met haar kont te schudden??"

5. dat de regisseur "magnoli" heette, was een merkwaardig toeval, want de roadmanagers van prince heetten zo al "fragnoli" en "ruffalo". heel maffia-achtig...

6. tot dusver deed de onderschatte peggy mccreary de sound-engeneering voor prince; voor de purple rain-songs nam susan rogers het roer over (peggy werd zwanger); susan kwam solliciteren in prince' beruchte "purple house" op kiowa trial; ze wachtte beneden op hem, zelf zat hy boven te musiceren. "ik ben hier," riep ze op den duur voorzichtig. "jaja," zei prince. pas drie uur later kwam hy naar beneden - en liep meteen de deur uit en verdween.

7. later verdween hy ook vaak, en dan liet hy opzettelyk boven in huis zyn platendraaier op "repeat" staan. susan rogers durfde die dan niet te gaan afzetten. dwz dan moest ze soms vier, vyf uurs aan één stuk door één en dezelfde plaat horen. dat ging, allegedly, om adam & the ants, culture club, gary newman en dat soort pop-brol...

8. in de zomer van 1983, vlak voor het filmen zou beginnen (namelyk op 30 october 1983), was er nog steeds geen agenda en geen scenario. magnoli ging eens horen by prince: "heb je misschien wel al wat muziek geschreven?" "ja, niet alleen geschreven, maar ook opgenomen en al helemaal afgewerkt." "oké, goed... hoeveel songs heb je zo al klaar, die ik zou kunnen beluisteren?" "een stuk of tweehonderd."

9. nog een kapitalist by wie cavallo om geld ging schooien: david geffen. die zei: "goed, ik zal de boel financieren - op voorwaarde dat prince eerst nog één tournee doet, om zyn naambekendheid nog uit te breiden." cavallo: "oké, laat dan al maar, ik ga er zelfs geen tyd aan verspillen om dit verder te briefen."

10. by warner bros was er een executieve, marc canton, die doodleuk meende: "okay dan - op voorwaarde dat john travolta de hoofdrol voor rekening neemt." toen de man de daaropvolgende explosieve woede-uitbarsting gewaarwerd, bood hy wel meteen zyn excuses aan...

11. een verandering die magnoli intussen aanbracht in het scenario van prince zelf: by prince gaat zyn vader eraan; by magnoli, dus uiteindelyk, krygt die vader wel een zelfmoordkogel door zyn kop - mààr overleeft die kogel toch wel (dit weten we pas dankzy die interviews achteraf, want in de film zelf is dat geen 100% duidelyk...)

12. warner bros (enkel de muziekafdeling) trok dus, op den duur, toch een béétje geld uit voor de film - maar contractueel lieten ze dit hier worden vastgelegd: "of de naam 'warner bros' wel degelyk openlyk aan de film zal worden verbonden, zal pas worden bepaald nadat de film helemaal gemaakt is."

13. denise matthews, beter gekend als vanity, zou tekenen voor de rol van "het-liefje-van"; maar die verdronk ondertussen ongeveer in de cocaïne, en ook vond ze dat ze te weinig betaald werd. haar officiële reden om er niet in meê te stappen: op ditzelfde moment, voorjaar 1983, had scorcese haar gevraagd om de rol te spelen van maria magdalena in "the last temptation of christ." (die heel slechte film zou uiteindelyk pas worden gemaakt in 1988, zonder vanity.)

14. op de valreep werd voor denise een vervangster gezocht. precies 500 kandidates kwamen solliciteren (ook jennifer beals van "flashdance" werd gepolst. tenminste dat beweren sommigen maar dat is niet zeker) de meeste actrices sloofden zich uit om op de vamp te lyken die denise was; dat was allemaal niks; letterlyk de àllerlaatste kwam binnen op basketters en in een alledaagse sweater; patricia kotero. prince noemde haar "apollonia", naar een personage in de godfather - namelyk die hemelse argeloze bruid die in sicilië op de dag van haar trouwfeest in haar auto sterft door een bomaanslag...

15. hoewel prince flikflooide met héél veel van zyn protégés tegelyk (vanity, jill jones, susan melvoin, zynde de zus van wendy melvoin, etc) was hy paradoxaal genoeg net niét, ooit, romantisch verbonden met apollonia.

16. de éérste dag van de opnames deden ze niks anders dan vanuit een helikopter beelden schieten van prince op zyn motor (die motor is ook een heel verhaal. dat was een circumcised model; helemaal ver-dwergd zodat prince ermeê zou kunnen ryden. er werden gelyk twee replica's van gemaakt, voor als hy er een te pletter zou ryden. over die motor weet ik het niet maar vele bronnen bevestigen dat prince belachelyk slecht kon auto-ryden; niemand wou hem zyn auto uitlenen want dan kreeg je die gegarandeerd met blutsen en deuken weêr terug.) de dag nà die eerste opname dag lag er ineens, voor de rest van alle dagen, sneeuw in minneapolis... dus je hebt in de film altyd sneeuw - behalve in de scènes met de motor, haha!...

17. één vry-scène is uit purple rain geschrapt geworden, namelyk een scène waarin, in het hooi in een schuur, apollonia, die bovenop ligt, zo overdreven heftig tekeer gaat, dat prince er zichtbaar ongemakkelyk van werd. een fractie daarvan is wel nog te zien in de clip van when doves cry (en dus ook in de film, waar die song effectief als een clip in het verhaal is ingelast, op de valreep... magnoli zei: "de film is af, alleen hebben we nog één liedje nodig dat de hele bende tezamenvat," en toen kwam twee dagen later prince met zyn beste liedje ooit op de proppen.) (ja, tot voor kort dachten we steeds dat hy "when doves cry" op één dag had ingeblikt, maar peggy mccreary (toch zy nog) zei onlangs dat het twéé dagen duurde; één dag om de song ineen te steken én te over-producen, én één dag om er zoveel mogelyk terug uit weg te halen...)

18. er is in de film ook die iconische scène waarin apollonia in een meer springt, om zich te laten dopen (in welk meer? alleszins niét in het meer van minnetonka...) het vroor toen onder nul, maar toch moest zy er voor de opnames drie keer na mekaâr helemaal in (wel: dat moést niet maar ze wilde het zelf.) na de derde keer geraakte ze zo erg onderkoeld, dat ze in een snel aangerukte ziekenwagen aan de baxters moest, en helemaal buiten bewustzyn geraakte. de romantische waarheid wil dat prince op zyn knieën by haar ging zitten: "please don't die... please don't die..." "ik voélde zyn energie en ik kwam er weêr uit..."

19. de verdere shots aan dat meer konden dus pas véél later worden gemaakt; té laat, dwz in februari, wanneer het in minneapolis té koud was. de camera-ploeg was daarom inmiddels naar los angeles verhuisd. dus: in dat gesprek tussen prince en apollonia is het zo, dat die twee effectief wel levendig en overtuigend met mekaâr schynen te staan praten, maar dat prince op dat moment, in november, in minneapolis staat, maar apollonia in januari in los angeles.

20. nog zo'n low budget scène: je ziet billy sparks, de manager van "the warehouse", naast morris day over straat lopen; "ik kan geen viér groepen in myn club hebben," zegt die manager luid en duidelyk. en hy gesticuleert effectief - maar: zyn mond beweegt helemaal niet, je ziét dat éigenlyk morris day aan het praten is. (officieel heet billy sparks de slechtste acteur van de hele groep, maar daar ben ik het totaal niet meê eens; hy moét nu eenmaal een domme lul spelen, dat is nu eenmaal zyn rol...)