aldoor goeie vibes en bemoedigende berichtgevingen, voorspoed en welvaart; en dan druipt daar, tussen al dat moois, één zeer kort, zeer venynig klein mailtje binnen, van één enkele, zuur geboren persoon, toevallig weêr eens iemand uit de media; en lap; de gehele sfeer gaat de soep in... dan blyf ik daar maar op doorkauwen; waarom doet die mens my dit aan? waarom is de wereld zo oneerlyk? en vooral ook heel erg zelfmedelyderig: "waarom moet my dit overkomen? waaraan verdien ik dit toch altyd?"
ik stel myzelf hiermeê teleur... ik ben onderhand vyftig, de aanvang van oud en wys; hoe kan ik hier nu nog steeds zo erg helemaal intrappen?
die zuurpruim speelt zyn rol... iedereen speelt zyn rol... ik heb, in myn leven, een stuk of drieduizend biographieën gelezen; effectief bemerk je op den duur een aantal vaste patronen; iémand moet, ook in jouw leven, die rol op zich nemen, die gedaante van krenterige opposant - het is te zeggen: niet gewoon maar "iémand", maar wel een geheel bastion van mensen moet dat op zich nemen; het hoort er by, het is niemand zyn schuld...
okay...
voorts, zoals je aan de photo's kan zien, toch een prachtige dag...
én een beetje werkzaam; tussen de croissants en de schnitzels door, heb ik een mailing voor mekaâr gekregen naar àlle bibliotheken van vlaanderen, op den boer met het frankensteinboekje; de meeste bibliothecarissen zyn juist nu met vacantie, maar da's ook juist goed, want als die nu ineens allemaal zouden reageren, dan zou ik het van hieruit ook niet kunnen bolwerken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten