bunnie

amarillys temmerman

prent vd week

 

reklaâm

koop dit

mail vitalski3@gmail.com

pech en geluk

pech: de gehele tyd kleine dingetjes die je nog moet doen, zodat je toch weêr versnipperd geraakt.

geluk: de kinderen gaan halen van school; beiden slaan hun arm in de myne wanneer we over straat naar huis lopen.

actua

liesbeth homans is zo dapper om de hoge lonen van parlementariërs te komen nuanceren, als een materie van feut geruggensteund door mia doornaert. dit zyn, grosso modo, de argumenten:

    1. een parlementariër is erg kwetsbaar; by elke verkiezing kan hy of zy plotseling weêr op straat staan.

    2. omdat je als parlementariër zoveel politieke kleur bekent, is het moeilyk om nà je parlementaire carrière nog goed werk te vinden.

    3. vergeleken by de lonen van een ceo in de privé, is zelfs het inkomen van onze eerste minister peanuts.

luister hier:

    1. op dat handjevol vast-benoemden na, geldt de dreiging van plotseling ontslag tegenwoordig voor iederéén. anciënniteit betekent niks meer. de weg naar de hel is geplaveid met werknemers die, eender op welke leeftyd, eender na hoeveel jaren diensttyd, zo boe of ba plotsklaps op straat worden gezet. de parlementariër is daar absoluut geen uitzondering.

    2. moeilyk om werk te vinden als ex-parlementariër? daar zou ik dan wel eens een studie over willen zien: hoeveel ex-parlementariërs leven noodgedwongen van het o.c.m.w.? ik ken die cyfers niet, maar ik kàn gewoon niet geloven dat dat er veel zullen zyn. het prestige en vooral ook de connecties van een ex-parlementariër, zullen écht wel de heel àndere richting uit wyzen!!

    3. dat een parlementariër veel minder verdient dan een privé-ceo, wil niet zeggen dat een parlementariër weinig verdient, maar wel dat de inkomens van die ceo's compleet misdadig zyn. ik zou zeggen, in plaats van te besparen op kindergeld en onderwys (goed bezig...): attackeer de superryken!! 

state of being, 1 october 2021

opgestaan rond halftien in de voormiddag... gecommuniceerd met luv, in het voorts immers ledige groothuis, en met eindelyke koffi by de hand (de vorige twee dagen moesten we ons behelpen met koffielepels in zelf-gemaakte soorten van nep-filters...) vervolgens myn mailbox afgewerkt, en daarna beneden in huis eens nagekeken of die nieuwe kabelverbinding, van myn laptop naar die projector, nu wél zou deugen of niet (het gelukkige antwoord: de kabel deugt... da's goed nieuws, want dan hoef ik nu nooit meer met die steenoude laptop naar het theater, die niet meer goed oplaadde...)

    die afspraak met bent van looy, over onze strip in wording, naar volgende week verschoven, doordat ik anders té plotseling in myn kleêren moest zien te schieten. in plaats daarvan, voortgewerkt aan myn kerstverhaal ("afscheid op kerstavond"); waar ik gisteren en eêrgisteren myn geloof in dit relaas eventjes kwyt was, scheen ik er vandaag juist weêr goed veel plezier in te hebben... wat het enige criterium is voor de auteur; "vind je het zélf een tof ding?"

    (zie hierboven, na het woordje "auteur", een puntkomma in plaats van een dubbele punt; alweêr om het anders te militair aandoende dubbele punt enigszins af te zwakken; "wat volge, is niet exhaustief.")

    om kwart na drie in de namiddag, met myn myter en myn tabbaard aan, de kinderen van het school gaan halen. tamelyk vér van de schoolpoort geparkeerd geraakt, namelyk in het midden van de lammekensstraat reeds, gewoon omdat daar in iéder geval plaats was. de kinderen, zelfs mollie, waren erg aanhankelyk en vreedzaam, terwyl er een zéér dun zonlicht over de wereld kwam te schuiven...

    weêr thuisgekomen, een weinig voor het school gearbeid, namelyk vooral bezig geweest met het kopiëren van een cursus engels. ik hàd die cursus vorig jaar reeds in huis; maar gewoon om zoveel mogelyk geld van je af te troggelen, blykt nu dat die boekenmakers die cursus, naar dit jaar toe, een héél kléin beetje hebben veranderd - alleen maar zodat je pagina-nummers niet meer overeenkomen met de nieuwe boeken van je leerlingen. dat vind ik een enorm grove streek, zo'n leraren-handboek kost 100 euro; zodat dat ik nu met pleziér aan de kopieermachine ging staan (en dit, terwyl ik anders myn boeken juist altyd koop, uit spontane solidariteit met het boekenwezen...)

    met rocco james conan in de woonkamer gevoetbald. luv de plansjee hebbende gestofzuigd, was die helemaal glad geworden; zo kwam het dat ik keihard uitschoof, om neêr te landen op myn rechtse elleboog, die er byna van brak. nu, terwyl ik, vier uurs later, deze "state of being" uittyp, doet die gehele arm nog steeds erg veel pyn...

    dat boek over jeanne d'arc alweêr helemaal uit. het middenstuk heb ik wel overgeslagen... na honderd bladzyden dacht ik: hopla - nu maar meteen naar de brandstapel!...

    merkwaardig genoeg ben ik inmiddels beginnen te lezen in "baudolino", de historische roman van umberto eco, dat een portret betekent van een phantasmagorisch 13e eeuws europa. niet héél erg merkwaardig, ik ben een echte fan van eco; ik kan geen zuivere fictie meer lezen, maar die boeken van eco zyn geen zuivere fictie, het zyn eigenlyk een soort van zeer schalkse hyper-essays...), maar toch wel een béétje merkwaardig, doordat het me feitelyk ontbreekt aan innerlyke zielenrust voor zo'n groots leesproject (500 bladzyden...) goed, misschien stop ik er straks ook weêr in...

    morgen is het "paedagogische studie-dag"... zo is het dus àltyd wat, bareuh...

    

-end

afterLink.

gast-auteur

PORTRET VAN DE AARDBEIENPLUKSTER

ALS EEN JONGE VROUW

door robertus baeken, vanuit de aardbeienvelden

78.
‘Misschien kan jij me zeggen of Wim de laatste dagen veel geld op zak had?’ Dat was Miekes eerste vraag, rond de middag aan zijn ontbijttafel. De ouwe moest niet denken dat zij gekomen was om hem kaal te vreten. Hoewel een tegenprestatie in natura het laatste was dat hij van haar mocht verwachten, was zij geen parasiet.
    Toebakske keek haar met onderzoekende blik over de zware rand van zijn bril aan. Zij kon zich niet voorstellen dat hij gister ook een bril droeg. ‘Voor zover ik weet, heeft Wim nooit een cent gehad! Alles ging naar Schoon Annie. Die moest toch wat hebben om zich schoon te maken, - niet?’

    De ouwe doopte een broodkorst in zijn koffie en at zwijgend verder. Mieke twijfelde niet aan zijn woorden. Zij had al een tijdje rondgesnuffeld; eerst in haar slaapkamer, daarna beneden. Veel spullen bezat Wim ook niet. Ze had enkel zijn overjas gevonden en een paar schoenen in de kleerkast. De zakken waren leeg en de voering vertoonde geen onregelmatigheden. Verder had ze nergens te zoeken. Op de bodem van de kast trok een in bruin inpakpapier gewikkeld bundeltje haar aandacht. Om de ouwe niet te wekken, had ze het papier voorzichtig losgemaakt. Zo kwam ze uit bij een verzameling schunnige foto’s, van hetzelfde formaat als boven Toebakskes bed.

    Zelf had ze allang ontbeten. Zij was zo vrij geweest brood af te snijden en een pot jam te openen. Als tegenprestatie had ze de asla leeggeschud en de kachel met behulp van droge houtklompjes weer aangestoken. Ook had ze César gevoerd. De hond liep onrustig heen en weer in zijn overdekte kooi. Mieke had zijn kop geaaid, hem zachtjes toegesproken. ‘Ja, wilde jongen, straks maken we een tochtje in de sneeuw.’ Daarna had ze een poosje staan rondkijken; haar blik glijdend langs de golvende lijn van de horizon met de raakpunten van donkere boomstammen, half ondergesneeuwde weipalen, masten van hoogspanningslijnen. Het ondergesneeuwde land herinnerde haar aan romantische kerstkaarten, al was de aanwezigheid van de hoogspanningsmasten hierop ongebruikelijk. Diep was de ijle klaarte tussen de donkergrijze vlakken van door wind gladgestreken wolken.

    Francis mocht denken wat hij wilde. Dat zijn lief ondertussen thuis was, of met het nodige bijeengescharrelde geld, ijlings naar een abortuskliniek vertrokken: zij had hem niet langer nodig. Over droomhuizen of andere toekomstplannen zou ze nooit meer fantaseren. Elke blik, elke vrije stap, elke ademteug vervulde haar met een blij gevoel waarvoor ze geen woorden had, tenzij ze het eenvoudig uitlegde als een vorm van geboorterecht.

    Later had ze in het stalletje rondgelopen en het ijs in de drinkbakken van de kippen stukgeslagen. Met haar hand vol verse eieren had ze door een gat in de deur naar het ezeltje staan kijken. Het dier naderde tot het zijn kop door het gat stak. Uit zijn bolle ogen sprak een slimme blik.

WORDT VERVOLGD...

iron butterfly

BLOG OP DONDERDAG

myzelf er actief toe gedwongen om niet te werken, de voorbye dag. in plaats daarvan, derhalve, drie, vier uurs lang kunnen blyven neêrliggen om in een leesboek te lezen, "jeanne d'arc - het proces", door daniel hobbins. de kracht van een goeie bibliotheek (niet een "grote" maar "goede" bibliotheek, dwz "degelyk"); zo'n boekje als hetdeze, daar gewoon, al een paar jaar lang zelfs, ergens in stilte te hebben klaarstaan. eerdere keren kon ik in dit verhaal niet "in" geraken; het leek my steeds een te juridisch ding; maar vandaag ervaar ik het opeens juist als wél erg leesbaar...

    de kinderen van school gaan halen, geert hellings gezien (die doet nu opeens vyf tot zes optredens per week...); voor postzegels naar de post aan de schynpoort geweest (dwz de post in het tankstation); alsook de kinderen naar de rolschaatsclub gebracht, in de regen... naar de computerwinkel, waar myn speciaal bestelde kabel was aangekomen...

    het leven is goed indien gespendeerd in geborgenheid... dat is iets dat ik vroeger, lang geleden, te weinig heb gewaardeerd; ik heb, bedoel ik, té vele uren verkwanseld aan het proactief opzoeken van koude drukte...

reklaâm

afterLink.

woensdagbunnie

veronique 
onze leerkracht frans

in de leraarskamer

plus tom

prent vd week

reklaâm

verzamel ze alle veertien!!...

afgezaagd / afgezaagd voorby

afgezaagd: filmaffiches waarop het hoofdpersonage van de film een revolver draagt.

afgezaagd voorby: harvey weinstein.

pech en geluk

pech: op die machine in de leraarskamer staat wel "warme chocomelk", maar - dat bleek te mooi om waar te zyn...

geluk: mollie die savonds eens een uurtje beneden in de living zit in plaats van àltyd maar op haar kamer...

onderschat / overschat

onderschat: "intruder", de nieuwste elpee van gary newman

overschat: frits spits

naar waarde geschat: m.o.m., de comic book series

boardgame

het mindere detail - voortzetting 1/3

gisteren zagen jullie uit "buck danny" deze vreemde linker-prent.

had die cockpit een totaal verticale constructie op zyn dak?

myn broêr serge vermoedde dat niet de vleugel maar de cockpit foutzit;

de toestellen, zo meende hy, werden door de scenarist vermoedelyk verondersteld om buik aan buik te vliegen; zo maakte myn broêr zeer bekwaam die rechter-prent... 

het mindere detail voortzetting 2/3

by naêr inzien heeft het evenwel te maken met een fatale kadrage.

in deze prent zie je eenzelfde "vergissing"...

detail voortzetting 3/3

maar als je dan uitzoomt, dan begryp je het...

tenminste, het blyft echt rààr...
een echte mind-fuck... 

ranking

TOP 10
op het moment is dit de top 10 van beste verkochte popmuzieksingles in belgïe. join the club als je er totaal niks van kent. (soms denk ik: "ik ga bybenen",

maar ik kàn het gewoon niet goed vinden, dus laat maar.)

1. survivor, 2WEI

(hmm, kennelyk gaat dat over de nieuwste "tomb raider"...)

2. bad habits, ed sheeran
3. higher power, coldplay

4. never going home, kungs & cookin on 3 burners

5. stay, the kid laroi
6. don't go yet, camila cabello
7. love tonight, shouse
8. jewels, michael smith
9. wrecked, imagine dragons
10. all i know so far, p!nk

interludium

rip

myn vriend jowan petit wees my er vanmiddag op, dat de broêr van victor glorieux blykt te zyn overleden...

@ the movies

hey els...
er is een nieuwe cumberbatch onderweg...

"the electrical life of louis wain"...

louis wain is die victoriaanse schilder van antropomorfe katten, zie: "prent vd week"...

@the recordshop

toch weêr dat zeurderige in die stem...
toch weêr dat té afgeborsteld-litteraire... byvoorbeeld weêr aldoor dat woordje "kingdom", bareuh...

je kan er in de auto wel een goed halfuur naar luisteren zoals naar een podcast, om de vertelling te volgen, maar naar myn eigen smaak stygt het alwéér niet echt op...

bel mick harvey...
bel blixa...

bel de stembanden-therapeut....

leestekens

III. puntkomma
III.4. "toch maar geen dubbele punt..."

de dubbele punt is een erg hard en phantasieloos leesteken, dat maar op één of hooguit twee manieren gelezen kan worden: oftewel als "namelyk zoals volgt", inleidend een opsomming, oftewel als "want", aankondigend een verklaring. dit leesteken is een beetje, mutatis mutandis, zoals een netjes onderhouden garagepoort, die echter zo smal is, dat je als chauffeur met je wagen, by het parkeren, geen halve milimeter spatie meer krygt. om die reden durf ik het dubbele punt wel eens af te zwakken en/of om te buigen tot een puntkomma, hoewel dit strikt grammaticaal gesproken misschien niet altyd zou mogen. 

"het gebeurde wel eens dat je tussen de kussens van zo'n zitbank allerlei smerige, ongenode spullen aantrof; een verfrommelde papieren zakdoek, een aansteker, een oud potlood.

na "aantrof" had daar misschien net zo goed een dubbele punt kunnen staan, willende zeggen: "hier nu komt een opsomming van wat de auteur concreet bedoelt." deze puntkomma echter, die wél grammaticaal is, suggereert dat de opsomming die volgt niet exhaustief is, dat die dus iets meer willekeurig is dan wat zo'n wiskundige dubbele punt zou hebben beweerd.

    op deze manier is de puntkomma, kortom, een democratisering, een prozaïsering van de tirannieke dubbele punt - een beetje vergelykbaar met het net zo bikkelharde uitroepteken!, dat kan worden afgezwakt door verdubbeling en drie puntjes!!...

gag

state of being, 29 september 2021

andante ma non troppo... na maandag komt dinsdag, na dinsdag vermoedelyk woensdag... een dwaas die hiertegen zou protesteren!... al was er een tyd, lezers, toen ik echt nooit wist welke dag het was... de agenda is hét begin van alle verknechting...

    zes uur lang lesgegeven, vandaag; de dinsdag is nu eenmaal myn enige echte werkdag, vandaar... de klassen waren mild, en met die jongen met wie ik ruzie had, schynt alles ongeveer bygelegd... één keer heb ik iemand op de gang moeten zetten; na één kwartier mocht hy weêr binnen...

    toen ik, na alles, weêr thuiskwam, was ik een totaal uitgewrongen schotelvod... hoe al die collega's van me dit fulltime volhouden - ik begryp het niet... je wordt echt uitgewrongen...

    eens thuis in de zetel: schoenen uit, en lezen in tydschriften... dat had ik eigenlyk, te zondag, een te lange tyd niet meer gedaan: zo naar een gazettenwinkel, om my daar dan tien verschillende boekjes aan te schaffen; ook dingen die ik écht niet lees, maar gewoon om ze te bekyken; wat is dit, hoeveel bladzyden telt dit, waar zit die redactie?

    je kan in magazines wel alleen maar vroeg overdag lezen, nooit savonds voor het slapengaan. de laatste twee uurs van de dag moet àlle "actualiteit" de deur uit!...

    myn kerstverhaal,- nu daar weêr over -, is eventjes gestokt, ik verkeer ineens in een stadium dat uitkrast: "wat - als dit totaal niks is?" dwz: wat - als dit sàài is?? -vreemd dat, voor dit verhaal, die vraag nooit eerder al in my was opgekomen...

    het is twaalf uur savonds en de maan hangt laag. het ruisen der snelwegen bestaat, doch slechts ingetogen. ik weet my voldaan...

    

-end

 

afterLink.

gastauteur

PORTRET VAN DE AARBEIENPLUKSTER

ALS EEN JONGE VROUW

door robertus baeken, vanuit de aardbeienvelden

77.
‘Straf spul! Twee is echt genoeg. Daarna wil ik slapen!’ 

   Mieke had haar tweede nog niet achterover, of de ouwe liep haar al voor naar de trap. Met hoed was hij even groot als zij. De zoldering boven de treden bleek erg laag. Voor hem geen probleem. Voor haar wel, tenzij ze, door naar voren te hellen, ook haar handen gebruikte.

   Een deur gaf toegang tot twee aangrenzende slaapvertrekken. ‘De tweede is Annies kamer, - als je ’t goed vindt. Een prima bed en spiksplinternieuw!’

   Mieke wou hem duidelijk maken dat zij niet het beste bed hoefde, maar de ouwe onderbrak haar. Zijn hand, die aanvoelde als een stuk hout, kneep vriendschappelijk in haar arm.

   ‘Slaap jij daar! Zo hoef ik, straks als ik zelf ook in mijn kooi kruip, niet langs je bed te lopen! Morgenvroeg wel zachtjes de deur sluiten! Verder hoef je met mij geen rekening te houden. Ik ben een nachtdier.’

   ‘En een heer! Een ware gentleman, zou ik zeggen.’

   De ouwe trok zijn schouders op. ‘Ik begrijp niet hoe jullie hier komen! Wat bezielt de wereld eigenlijk? De mensen noemen me een schobbejak. Dat zit wel goed. Maar mooie dames zoals jij en Annie verdienen een beter lot.’ Miekes ogen gleden over zijn schouder naar twee foto’s van een blote madame boven zijn bed. ‘Of heb je misschien een dwaze streek uitgehaald? Dan moet je die zo rap mogelijk goedmaken. Je bent nog jong! Op dat punt ben je bevoorrecht.’

   ‘Jong en mooi. En schuldig, omdat ik ben wie ik ben!’

   ‘Daar zeg je wat,’ kuchte de ouwe. ‘Maar dit lot treft niet alleen jou. Volgens de bijbel is iedereen schuldig. Dat gezegd zijnde, is het al mooi als je het brood in je mond verdient. Niemand zal het er gratis voor je instoppen. Zie maar Annie!’

   ‘Wat deed ze voor de kost?’

   Het was Toebakske niet ontgaan dat Mieke naar iets anders keek. Hij draaide zijn gezicht naar de foto’s. ‘Mooi is ze, - niet? Annie heeft lang voor die fotograaf geposeerd. Werd er dik voor betaald ook! Maar op den duur werd het te gortig, beweerde ze. De laatste maanden werkte ze in Het Hofke van Eden, een bar op de Haachtsesteenweg. ’s Avonds werd zij afgehaald en elke morgen keurig weer thuisgebracht. Wim kon het moeilijk harden. Maar wat wil je? Zelf zat hij de godganse dag te blowen!’

   Met de gedachte dat je voor alles wat je krijgt een tegenprestatie moet verrichten, legde Mieke haar hoofd te rusten. Hoewel ze doodmoe was, slaagde ze er niet in de slaap te vatten. Zij luisterde naar het kraken van de sneeuw en het ruisen van de wind tussen de takken. Een stroom van gebeurtenissen trok in haar hoofd voorbij; zoals de dichte drommen tijdens de vernissage. Daar bovenop dreef het wat beteuterde gezicht van de enige man met wie ze daar eventjes contact had. Zij was onaardig tegen hem geweest.

WORDT VERVOLGD...

davy crockett

moet het?

ja, het moét... 

dinsdagbunnie

hannah de groot

prent vd week

afgezaagd / afgezaagd voorby

afgezaagd: opgewonden geraken als voetbalsupporter.

afgezaagd voorby: robert downey junior

onderschat / overschat

die cover is goed
maar dat binnenwerk
valt tegen...

  onderschat: jimmy haskell, de arrangeur.

  overschat: de tekenaar giraud, toch wel...

  naar waarde geschat: "der goldne topf", door e.t.a.

    hofman (eigenlyk    eerder lichtjes overschat...)

alternatieve feiten

1. toen e.t.a. hoffmann zyn beroemde sprookje schreef, getiteld "der goldne topf", was hy in dresden, in 1813, waar het franse napoleontische leger zich had verschanst in afwachting van de terugslag van de anti-franse coalitie.

2. het volledig van de buitenwereld afgesneden dresden was er toen zo slecht aan toe, dat de doden er aan de lopende band door de vensters van hoge verdiepingen werden gesmeten, om te worden opgeladen door zogenaamde ladderwagens. de chauffeurs moesten deze lyken in hun wagens "aanstampen", om ze min of meer allemaal by mekaâr te krygen.

3. eind 18e eeuw sloegen de theorieën van immanuel kant wel in als een bom (kant - zie: prent); maar in zyn aula in koningsbergen viel men by zyn voordrachten in slaap - hy oreerde heel erg vroég in de dag, maar sprak ook met té veel academische uitwydingen.

4. een dezer doet wim helsen een optreden in café den joker.

boardgame

ranking

TOP 10

vergeten nederlandse stripseries uit het midden van de jaren 80

bovenaan = meest obscuur, onderaan = minst obscuur

1. dokter dolman
2. willem peper
3. de partners

4. professor palmboom 
5. steven serevyn

6. stef arboda

7. rud hart

8. roel dykstra

9. de generaal
10. de leukebroeders

tiens

dick briel, de tekenaar van "professor palmboom", ooit begonnen als tekenaar by de disney-studio's afdeling nederland, heeft ook nog, ooit, een personage gehad dat heet "hulbert", en dat blykbaar netjes in het kielzog loopt van jaren vyftig italiaanse fumetti...

die dikke neuzen zyn dus wel nostalgisch...

te weinig detailwerk wel...

waar was je te maandag

halftwee smiddags,

op weg naar school,

om twee uurs engels te gaan geven

aan vyfde- zesde- en zevende-jaarsen...

goede muziek uit myn boksen,

heerlyke, heldere motregen in de sky-line,

auto goed volgetankt

en alles onder côntrole...

het mindere detail 1/2

buck danny

"blackbirds"

(c) 2017

overigens een erg mooie strip -

en tot dusver ook alles in orde...

het mindere detail 2/2

deze prent is echter wel té raar...

een escher-vliegtuig of zo...

die lyn van dat vliegtuig gaat ineens recht naar omhoog...

iets dat nog meer anti-gestroomlynd is, kan ik my niet voorstellen...

vermoedelyk heeft de in-inkter de potlood-tekening niet goed begrepen...

interludium

check out

er is een nieve "predator" onderweg...
opgevat als een prequel; "hoe kwamen ze nu eigenlyk voor de eerste keer op aarde?"

speelt zich af by de comanches, in de 19e eeuw;
sounds fishy...

de titel is "skull"...
de regisseur is die van "10 cloverfield lane"...

 

gag

"ik zweer je dat ik hier daarjuist nog
een konyn heb gezien..."
(een cartoon uit 1963... zou je niet zeggen, eigenlyk...)

state of being, 28 september 2021

maandag, halfacht savonds... de kinderen volgen on-line zanglessen, niet het gehele jaar door maar nu toch kortstondig... intussen vertoef ikzelf naarstig in de machine-kamer, voornamelyk bezig met het uitprinten van leêge schooltaken... "adverbs versus adjectives"... tydens dit printen, wilde ik my scheren, wat een perfect tydverdryf betekent; maar: myn stoppelscheermachine blykt onvindbaar - wat trouwens best raar is. een sleutel verliezen of een youbikey niet weten liggen, is byna logisch; maar: hoe kan je nu ineens je schéérapparaat kwyt zyn? het is niét zo dat je daarmeê, op een ogenblik, in een boom klimt, en daar dan vergeet.

    anyway; my dan maar, by gebrek aan alternatief, met het gewone apparaat aan het scheren geweest - wat jammer genoeg in een té glad resultaat uitmondt... mogelyk heb ik morgen auditie by guillermo del toro - maar: die gaat dan natuurlyk uitroepen, vanaf zyn badmeesterstoel: "sorry - dé perfecte kleine ogen, dé perfecte verschilferde, rode neus - maar: die veel te gladde kin, die is, voor de nieuwe hellboy, écht niet geschikt, man!..." àlles aan duigen - van dit soort kleine dingetjes hangt het af, believe me...

    luv wil my op instagram krygen, waar ikzelf deze blog best wel wil promoten - maar: voor zover we zien, kan je daar geen links posten?? raar...
    het ziet ernaar uit, voorts, dat ik volgende maand een paar optredens doe in een paar gevangenissen her en der... de kempenkrak, in de gevangenis van merksplas onder andere...
    van sabam heb ik deze maand 22 euro getrokken, vernam ik vandaag. éigenlyk had dat inderdaad wel meer kunnen zyn, maar dan had ik bewyzen moeten liggen aanvoeren en uploaden, aantonend hoe sommige gigs wel degelyk door corona zyn afgelast geworden - en: nu eventjes heb ik myn buik écht stàmpvol van corona-administratie... (zo wacht ik ook al twéé maanden op een verdomde bestelbonnummer, om zelfs nog maar te kunnen beginnen factureren voor iets...)

    fuck it...

    op naar de dinsdag... 

noodbericht: nu ikzelf weêr boven water ben, zinkt luv met corona onder het oppervlak. voorlopig minder doodziek dan kikzelf vorige week, toch alleszins genoeg besmet voor tien dagen quarantaine.  

dreamer

door een zalf was er een dunne, egale film op myn aangezicht komen te liggen, die ik er in één voorzichtige maar eenvoudige beweging kon afnemen, waardoor myn gezicht helemaal gereinigd was.*** ik gaf een ex van my een antiquarisch boekje cadeau; by nader inzien maakte ze daarin notities met een alcoholstift en plakte zy er ook allerlei photo's in, vooral vooraan. dat was rock&roll maar tegelyk toch weinig respectvol, eigenlyk. 

-end

afterLink.

gast-auteur

PORTRET VAN DE AARDBEIENPLUKSTER

ALS EEN JONGE VROUW

door robertus baeken, vanuit de aardbeienvelden

76.
‘Ik zoek Wim…’ stamelde Mieke.

   ‘Wim?’ Hij trok het portier helemaal open, zodat zij ongehinderd kon uitstappen. ‘Je boft dat ik mijn laarzen nog niet had uitgetrokken! Heb je de ambulance gezien? Je bent langs de Leuvense Steenweg gekomen, neem ik aan?’

   ‘Ambulance?’ Mieke dacht aan de verse bandensporen. Plotseling vermoedde zij het ergste. ‘Is er iets met Annie?’

   De ouwe lachte, wat de oorzaak werd van een rochelende hoestbui. Op Mieke maakte het de indruk dat hij teerde op een vorm van lichamelijke gevoelloosheid, eigen aan een afgeleefd organisme dat zijn levenskracht put uit de weigering elke fysieke neergang onder ogen te zien. ‘Nee, met Annietje zit het snor. Maar die arme Wim…’ De ouwe bleef staan, tikte zijn wijsvinger tegen het voorhoofd. ‘Stapelzot! Vanmorgen heb ik hem met mijn geweer onder schot moeten houden. Hij probeerde Annies nieuwe meubels door het venster te smijten.’

   Mieke had zich op de gekste toestanden voorbereid. Naast geniaal was haar dief helemaal gaga!

   ‘Goh, ik hoop dat het niet te laat is. Om het ziekenhuis op te bellen, ben ik van hier tot bij Jespers gelopen. Echt! Je had hem moeten zien en horen creperen!’

   ‘Een overdosis?’ Mieke liep de ouwe na.

   ‘Nee, rattenvergif! Gewoon omdat zijn meisje ervandoor is!’

   ‘Schoon Annie?’

   ‘Ja Annietje, daar is ‘t allemaal mee begonnen. Zij werd weer eens smoor. Dit keer op een Spaanse Antonio. Spaans bloed, Spaanse ogen, Spaans geld, - wat wil je? Annie zit nu lekker op de Balearen! Dat ze, zoals ze zei, nooit meer zou terugkomen, betwijfel ik! Zij kan deze janboel niet missen. Al kan ’t natuurlijk wel even duren eer Antonio’s geld erdoor is. Maar Wim… die arme drommel!’ De ouwe duwde de deur open. In het halfdonker leek de kamer kleiner dan tijdens haar eerste bezoek. Er hing een verstikkende warmte. ‘Maak het je gemakkelijk!’

   ‘Kan ik hier overnachten?’ Overtuigd dat de ouwe haar niet zou wegjagen, vernam ze toch graag zijn toestemming.

   ‘Zolang Annie op reis is, kan je hier blijven. Trek je natte kleren uit! Een jenever om je op te warmen? Je zal wel bevroren zijn!’ Mieke zette een lang gezicht. ‘Of een likeurtje? Ik heb hier een lekker, zelfgemaakt spul! Annie was er ook aan verslingerd... Ja, Schoon Annie…’

   Doordat Toebakske zo aandrong, werd het moeilijk te weigeren. ‘Vooruit! Eentje!’

   Ondertussen had de ouwe een andere hoed opgezet, wat een komisch gezicht gaf, temeer daar hij, door toedoen van de warmte, ook zijn hemdsmouwen oprolde. Mieke liet zich op de sofa vallen, haar bevroren tenen bij de hete kachel. Onbegrijpelijk dat ze hier zo tam neerlag, alsof deze situatie heel gewoon was. Zij nam een slok en trachtte de spraakzame, opgewekte ouwe in zijn redeneringen te volgen, wat niet zo best lukte. Hij gebruikte een vreselijk dialect. Eén keer had ze niet op zijn vraag gereageerd.

   ‘Nog een borrel?’ Zijn hand trok al aan de kurk. ‘Ja, Annie heeft nu wat anders,’ grinnikte hij.

WORDT VERVOLGD...