zes uur lang lesgegeven, vandaag; de dinsdag is nu eenmaal myn enige echte werkdag, vandaar... de klassen waren mild, en met die jongen met wie ik ruzie had, schynt alles ongeveer bygelegd... één keer heb ik iemand op de gang moeten zetten; na één kwartier mocht hy weêr binnen...
toen ik, na alles, weêr thuiskwam, was ik een totaal uitgewrongen schotelvod... hoe al die collega's van me dit fulltime volhouden - ik begryp het niet... je wordt echt uitgewrongen...
eens thuis in de zetel: schoenen uit, en lezen in tydschriften... dat had ik eigenlyk, te zondag, een te lange tyd niet meer gedaan: zo naar een gazettenwinkel, om my daar dan tien verschillende boekjes aan te schaffen; ook dingen die ik écht niet lees, maar gewoon om ze te bekyken; wat is dit, hoeveel bladzyden telt dit, waar zit die redactie?
je kan in magazines wel alleen maar vroeg overdag lezen, nooit savonds voor het slapengaan. de laatste twee uurs van de dag moet àlle "actualiteit" de deur uit!...
myn kerstverhaal,- nu daar weêr over -, is eventjes gestokt, ik verkeer ineens in een stadium dat uitkrast: "wat - als dit totaal niks is?" dwz: wat - als dit sàài is?? -vreemd dat, voor dit verhaal, die vraag nooit eerder al in my was opgekomen...
het is twaalf uur savonds en de maan hangt laag. het ruisen der snelwegen bestaat, doch slechts ingetogen. ik weet my voldaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten