in een appartement op de dyk van oostende, gelykvloers. in de huiskamer een computergestuurde muziekstudio. voor my is een zanger bezig iets in te zingen. hy doet iets fout, maar laat maar. dan is het myn eigen beurt. ik zing aldoor falsetto. intussen kryg ik telephoon van luc coorevits. in plaats van gewoon met hem te praten, blyf ik tegen myn eigen impulsen in, onnozel falsetto zingen. dan grypt het plaats, dat er aan de straatkant hopen mensen willen komen inbreken langs de voorste ramen. een stuk raam breken ze doormidden. met een stok slaag ik erin, de inbrekers buiten te houden, maar ik durf niet echt doormeppen want dan escaleerrt dit wellicht, terwyl nu niet helemààl zeker is hoe goed of kwaad ze het voorhebben. wanneer ze even weg zyn, zoek ik aan de rechtse muur naar een wapen. die plank? etc; zeer gedreven en ernstig geïnspireerd zoek ik naar "het beste wapen denkbaar", bedenkend hoe briljant een echte middeleeuwse lans destyds wel niet was; met minder mag ik in deze stryd geen vrede nemen. *** in een eerdere droom bewoog ik my, met luv achter my aan, vanuit de zee naar het droge land toe; het water groeide aan; ik kwam terecht te staan op een soort sokkel in een gruwelyk sluis-systeem, met overal draaikolken rond my. een tractor tegenover my, sneed een laatste mogelyke pas voor my af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten