Uit de tijd geworpen, vergeten paradijs
Van duizend kleine dorpen, onder wolken, grauw en grijs
Met donkergroene heuvels, vervagend in de lucht
Soms wondermooi beschilderd, met een witte duivenvlucht
En nergens valt de regen zo mals en ruisend neer
En nergens gaat de wind zo liefdevol, zo zacht tekeer
Hij krijgt de vrije ruimte, want als een open hand
Zacht golvend als water, is Vlaanderen, m'n land
de betere wil tura... songtekst echter geschreven door de dichter marcel leemans. de gebruikelyke lelykheid van het vlaamse landschap eventjes "on hold" gezet, door leugenachtige beelden als "donkergroene heuvels" en "zacht golvend als water", maar toch toegevingen aan de realiteit met woorden als "grauw" en beelden als regenweêr", vindt in het schitterende, integere beeld van de "witte duivenvlucht" dit pareltje zyn overtuigende, aangrypende synthese...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten