de kinderen terug van hun schoolreis-van-een-week. volstrekt hees en afgeleefd. volstrekt uitgeprankt. luv had mollie haar kamer gelukkig net op tyd helemaal aan de kant gezet, zodat die kon chillen. mollies ideale formule: op haar kamer, in haar dubbelbed - met op haar schoot een sushi, netflix en haar telephoon.
met rocco naar het voetbal gekeken. belgië-macedonië. eindresultaat één - één. dwz totààl ondermaats. we hebben op het moment een enorm slechte ploeg, nog nooit van myn leven had ik belgië al eens eerder zo enorm slap zien sjotten.
eerder op de dag was ik voor rocco naar die muziekwinkel op de italiëlei gefietst - om voor hem, zoals was beloofd, een guitaar-band te gaan halen, nog voor ie terug thuiskwam. dwz een band om zyn guitaar, eindelyk, om zyn schouders te kunnen dragen. er waren in die winkel kennelyk twee prys-categorieën: banden van 110 euro, en banden van 8 euro.
dat fietsen zelf was een grote verrassing, meer specifiek wat aangaat het plezier ervan. op het opera-plein een warme, aangename tocht, een soort zomerlucht, maar niet echt. goed veel open space en die elektro-fiets die goed marcheerde; al spyt had ik, geen làngere rit te hebben moeten doen.
wat later ook naar myn pa en myn ma geweest, voor allerlei boodschappen. door bolcom werd er, net op dat moment, een enorme doos aangeleverd. maar die was, by naêr inzien, door myn broêr serge besteld, zodat myn pa en myn ma die doos niet mochten opendoen. zodat ik nu nog altyd niet weet wat er in zat.
later overdag in de zetel drie keer na één in een zeer diepe slaap verzonken; telkens wanneer luv of rocco iets zeiden, schrok ik wakker: met een werkelyk overdréven harde schok, een schicht dwars door de gehele lengte van myn ruggengraat, zoals nooit eerder al eens beleefd door een mens. wat men in het engels noeme: de "spine"; die gehele lengte daarvan, één gedurige, elektrische siddering... het opschrikken natuurlyk niet fyn maar die siddering juist een weldaad.
gisterennacht geschreven aan die deurencomedie; en daarom nu net, déze nacht, éindelyk nog eens een béétje voortgeschreven aan "de kempenkrak 2"... het kan niet zyn dat die deurencomédie die kempenkrak zou gaan voorbysteken.
je moet toch proberen oprecht zorgeloos te zyn. in het allerergste geval moet je maar proberen, jezelf daartoe te verplichten. dat werkt natuurlyk niet, maar meer kàn je niet doen, en dan weet je dat toch tenminste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten