inderdaad wel wat raar dat ik geen aardappelprakjes, geen groentenpapjes, zelfs geen banaan in myn mond wil, maar wél myn pa zyn phototoestel en wél myn ma haar bemodderde laarszolen. etenswaren willen echter gegeten worden en dringen zich dus aan je op, terwyl een laars of een phototoestel je meer in je eigen waarde laat. daarom ook, vind ik doodmoê wakker zitten en kreunen meer zinvol dan gaan slapen; dromen willen gedroomd worden, ze eerbiedigen jouw eigen wensen niet.
van myn pa, voorts, myn allereerste barbiepop ooit cadeau gekregen -- maar myn ma wil niet dat ik ermeê speel, omdat het ding uit de kringloopwinkel komt; de kans volgens haar aanzienlyk zynde dat er ooit reeds een hond op zou hebben gepist. ze zei: ik zal die pop in het parkje leggen, maar nu zie ik dat ze helemaal bovenaan in de hoge kast is weggezet.
enfin, meer niet vandaag; gwen is hier onverwacht binnengevallen en zit te vertellen over een koppel met wie ze gisteren is gaan eten in de hoogstraat: onderwyl ze erbyzat, geeft die vrouw die man een kopstoot en dergelyke, bloederige taferelen, ik kan my niet goed concentreren...
1 opmerking:
graaf verhaal
Een reactie posten