ze vinden de critici van hun tyd nergens naar lyken. ze schryven zelf een lang gedicht naar de toen heersende, geborneerde normen, lachen zich suf om de goedkope clichés waar ze het meê volproppen - maar brengen het onding vervolgens op de markt onder een pseudoniem.
en ja: die critici trappen erin; ze overladen het boekje met lof... dan, grihi, ontmaskeren kloos en de zynen zich: onnozelaars, wy hebben dat boekje ineengeflanst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten