éindelyk een nieve, geklede jeansbroek wezen halen (donkerblauw), én tevens een nief, verticaal gelynd vest, in een kwaliteitsvolle kledingzaak, met de hulp van luv. gilets praktisch nergens te vinden, kennelyk uit de mode dees jaar...
als ik nu een écht artiest was, dan zou ik deze onverwachte, ongekend serene uitstap van ons tweetjes, van hieraf aan, en voor de rest van myn bestaan, in myn oeuvre blyven en blyven opblazen tot een fort van een metafoor. hoe blyf je iemand graag zien - met wie je al acht jaar tezamen bent?
hoe blyf je een puber, terwyl je zelf twee kinderen hebt?
misschien werd ik, wars van dit actuele genoegen, tegelyk een verlangen gewaar naar het oppervlakkige, alleenstaande leventje dat ik veel vroeger leidde, als de zon scheen in antwerpen. al betreft dat vermoedelyk een verstandsverbystering, want ik zei:"vroeger, toen ik een vrygezel was, stond ik zelfs wel eens in de keuken," waarop luv my er, naar waarheid, op attendeerde dat myn keuken, toen ze my pas leerde kennen, met beschimmelde borden, gebroken kookpotten en gekabbelde boter volgestapeld was, en dat ik hooguit een zwann-worst in tweeën knipte.
nu sta ik op het dak van de kbc-toren en schreeuw naar de sterren en de planeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten