de sinds kort in meervoud in deslegte verkrygbare verzameling strydschriften genaamd "hamerstukken" van jeroen brouwers, legt bloot dat brouwers de voorbye decennia maar weinig gradaties kent in zyn woede-uitbarstingen; jegens een auteur als ruyslinck, die met pure laster zyn echtgenote de dood in jaagt, doet brouwers' agressieve toonaard meer terzake dan jegens een auteur die achteraan in zyn boek een "verklarend woordenlyst" van vlaamsigheden publiceert. maar dat is een terzyde, "hamerstukken" mag, niet qua styl maar qua inhoud, naast het allerbeste van céline gaan staan. (ja: waar brouwers doorgaans toch vooral als "een groot stilist" wordt gehuldigd, neem ikzelf vooral voor zyn eruditie myn pet af.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten