we beleven een paar dagen in de mother womb, behalve myn kinderen zie ik amper iemand, en hoewel ik hier en daar nog wat anders te doen heb, ben ik toch byna alleen maar bezig met lezen. om de twee dagen zit er een nief boek in myn brievenbus, telkens in een dikke, geheimzinnige envelop, meestal uit engeland - wat niet eens een dure grap is, want veelal zyn het tweedehandse penguin-pockets, waarvan de verzendkosten de kosten van het boek zelf in duplo overstygen; maar zo kryg ik zodus aldoor, aan de lopende band, het ene ideale kerstcadeau na het andere binnen, vandaag "de verzamelde verhalen van brigadier gerard". (indeed: conan doyle heeft zeker niet alleen maar sherlock holmes-verhalen geschreven, en deze verhalen hier, van die napoleontische brigadier, zyn eigenlyk veel toffer dan je aanvankelyk zou willen vermoeden...)
het enige dat er, in het echte leven, "gebeurd" is, is dat ik byna een muis heb weten te vangen - aldus: dat is het enige dat er, by nader inzien, byna is gebeurd (alles dat vandaag gebeurd is, is alleen maar byna gebeurd...)
het zag ernaar uit dat ik het ondier, dat een strikje droeg en rubberlaarzen, te grazen had - maar: toen is het toch kunnen gaan lopen, onder een yzeren deur door, die hier één millimeter boven de vloer hangt; onbegrypelyk! (maar: ik heb eens ergens gelezen dat muizen hun ledematen uit hun kom kunnen heffen, vandaar...)
's avonds kerstfeest by ons ma en ons pa. mollie had haar meest slappe lach ooit; er stond een bord met daarop een gigantische puddingtoren voor onze neus; ik schudde het bord weg en weêr, waardoor die pudding ging trillen, en sprak onderwyl:"kyk, dit hier, dat zyn de billen van mama; ze stapt naar de keuken." een triljoen keren opnief moeten voordoen, op den duur kreeg ze van het lachen buikpyn.
zeven minuten dààrna kreeg ze een huil-aanval...
in het laat speelden we één-en-twintigen, ging niet slecht, in het casino kan je ook één-en-twintigen maar daar durf ik het niet aan...
nu is het, eens kyken, twee uur in de winterse nacht... by de rode gordynen van de machine-kamer gaan voortlezen in "the hound of the baskervilles". hoewel je daar al minstens zes verfilmingen van hebt geconsumeerd, ken je toch de plot niet meer; zodat je alsnog ten zeerste vreugdevol van het origineel kan knabbelen heden.
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten