geconfronteerd met een geest, die hem vraagt om een moord te plegen, wordt hamlet, prins van denemarken, bevangen door een benauwende twyfel - doordat hy niet eens weet of geesten wel écht kunnen bestaan. niet wetende wat anders, verzint hy dan maar deze strategie, die je niet echt een strategie kan noemen: voorlopig, om tyd te winnen, zal hy dan maar doen, zo zegt hy, alsof hy waanzinnig is ("i will put on my antic disposition...") dit is toch echt wel ongelooflyk grappig en curieus... en: uiteraard wordt algauw helemaal wazig of hy niet écht waanzinnig is.
dit doet eigenlyk denken, lezers, aan die fenomenale film van lars von trier, "the idiots"; een groepje anti-burgerlyke vrienden neemt zich voor om zich voortaan, plotsklaps, krankzinnig te gaan gedragen, om zich te "laten gaan", door, zodoende, al onze maatschappelyke regels aan hun laars te lappen. één scène die my, na al die jaren, want het is even geleden, is bygebleven: één van die vrienden, namelyk een leerkracht, op een middelbare school, stelt zyn kompanen in dit plan alsmaar teleur, doordat hy toch, zyn voornemens ten spyt, burgerlyk en normaal blyft doen. hem wordt een ultimatum gesteld - "ja, vanmiddag zal ik het doen," zo belooft 'ie ze dan. "dan zal ik eindelyk, plotseling, heel erg gek gaan doen, vooraan in de klas. in het midden van de les, je zal zien!"
wat later stààt hy voor die klas, verwikkeld in een zeer saaie uiteenzetting, krytje op het schoolbord, en dat duurt zomaar voort; totdat de bel gaat; de leerlingen rennen naar buiten; de vrienden van de leraar, die hebben staan wachten by de deur, komen op hem afgestapt:"en?? wat wàs dat??" waarop de leraar moet antwoorden:"neen, sorry... ik... ik kon het niet, het is me wéér niet gelukt..."
op dat photootje hierboven: die dame die opeens niet meer netjes wil eten, die de brokken gewoon uit d'r mond laten vallen, - dju toch... we zien veel goeie films, doch dit hier is toch werkelyk uniek, en da's toch erg lang geleden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten