my even oriënteren. wat zyn dit voor dagen? het zyn dagen van voorspoed. meer dan ooit , immers, voltrekt zich, in myn leven, helder aan het oppervlak bovendien, de stryd tussen arm en ryk, en tussen pech en geluk en tussen kalmte en stress - maar: steevast slaat de schaal van richter naar de goeie kant om, dwz naar die van het succes, toch wel. de dreiging en de ondergang hebben steeds alleen maar betrekking op de toekomst - die wel, moet gezegd, naby is.
in mensentaal: vanaf de maand juli van 2018 is myn agenda een totàle leêgte, leger dan antarctica, tochtiger dan de achterkant van de maan - maar vandaag, en net zolang tot dàn, is het een weg en weêr flipperen tussen zeventien extreem aan mekaâr verschillende opdrachten tegelykertyd. wél allemaal zàlige opdrachten!
de fiscus doet raar, maar ook dié struikelt telkens vlàk voordat 'ie my in myn nekvel heeft...
in myn eigenste, mythologische universum was de voorbye gig van circus bulderdrang, eêrgisteen, uiteraard niet de minst belangwekkende. hoewel ik circus bulderdrang absoluut niet in myn eentje kan verwezenlyken (het machtige, het onvervangbare ervan is juist dat dit een échte groep is, een échte groep), mag ik net zo goed stellen dat ik circus bulderdrang wel ooit heb "uitgevonden", namelyk mooi vyfentwintig jaar terug; hoe magisch, o bloggers, om te vermogen te bemerken hoe die machine nog steeds helemaal in tact is, hoe die knop nog steeds indrukbaar is, met exact datzelfde, unieke geweld als resultaat...
voor de kronieken: het ware gegeven, nu ik eraan terugdenk, dat ik die avond plotsklaps werd getergd door buitenissig heftige buikkrampen; onderweg naar het optreden my aan de kant moeten zetten, ik kon niet meer ryden van de buikpyn; dan voorts-bollen; dan buikloop op de plee tot één seconde voor die gig begon - hetzelfde tydens de pauze en hetzelfde vlak nà die gig; en dan, nà het optreden, was alles weêr voorby. raar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten