een uur te vroeg wakker geworden (om tien uur ipv elf uur); maar: myn spierstelsel stond helemaal scherp, inslapen zat er niet meer in. dan maar, nog te bed, een halfuurtje gelezen in een boek over columbus. die klaarblykelyk totaal vergeten en verguisd en behoond is gestorven.
naar rusthuis sint-anna, voor de allerlaatste editie van "sterren in eigen huis". tot kort voor de aanvang van het optreden, gebukt gegaan onder een tamelyk verregaande slaperigheid. eens aan het werk, was dat weêr foetsie.
alweêr een boeiende gig werd het, hoewel ditmaal niet echt met uitschieters. wel mooi hoe de vader en de moeder van een van die vertellende bejaarden, mekaâr leerden kennen; zyn vader was een schots piloot, in 1942 neêrgeschoten boven duffel. hy kon onderduiken in de kelder van café de postduif in duffel. zyn moeder was een verzet-strydster - maar hield aan met een nazi, als infiltrante. in die geheime schuilkelder werd de man verwekt...
dan afscheid van iedereen. was, alles by mekaâr, een project van achttien optredens, da's niet niks. de voorbereidingen meêgerekend, een zestigtal dagen uit myn leven. heb er een paar byzondere levenslessen aan overgehouden... en een specifieke métier...
naar huis terug; in m'n wagen voor de voordeur staand, telephoon gekregen uit groningen, poëzie-festival - drie kwartiers moeten blyven doorbellen...
eens in huis, wel bly om de kinderen te zien, maar weinig geduld met de zeer lawaaiige dimensie daarvan, en de "karweitjes".
nu meteen trouwens de vuilniszakken buitenzetten...
1 opmerking:
Wanneer gaan we nog eens naar Groningen?
Een reactie posten