zaterdag 30 juni 2018
agenda
mini-dostojewski-lezing
in de opera-bar, antwerpen,
als inleiding tot de opera "de speler" van prokofjev...
onderschat / overschat
overschat: de geschiedkundige betekenis van de merowingers
naar waarde geschat: de geur van een geluidloze scheet
waar was je te zaterdag
goed by-gepraat...
de man is een gedroomd klankbord voor als je met vraagstukken zit omtrent een voorstelling die je wil maken; zyn twee vrienden bart van nuffelen en tim clement hebben dat toevallig ook; door hun manier van luisteren begin je zelf geleidelyk aan slimme dingen te zeggen...
uit het schriftje
-lies robben had ooit een grote rat in haar kelder; die ging ze te lyf met een riek; het dier stak op die riek; maar het bleef nog in leven en het bleef voortgillen...
-jowan petit hield ooit een egel in de tuin van zyn ouders maar dat dier is daar niet beter van geworden; dus ga ik m'n eigen egel, theobald, morgen wegdoen; ook mollie, die met het verhaal van jowan meêluisterde, dringt erop aan...
-warm eten by het opstaan. niét om acht uur smorgens, maar wel byvoorbeeld om tien uur smorgens: bywylen zeer agreabel. om vier uur snachts gaan slapen, om tien uur op: en dan, voor ontbyt, eerst kervelsoep, en daarna kroketten met rooi kool... niet voor élke dag, maar bywylen dus te verkiezen boven droge croissants of een suffe boterham.
state of being, 30 juni 2018
na een stoelloos tweetal uren, rondgebeend hebbende door het veel te warme, stoffige grote huis, dan toch soelaas gevonden, met name op het terras aan de achterkant van het huis, op een breed, wit campeerdeken, terwyl de kinderen speelden in de tuin; in slaap gevallen met een boekje van boudewyn büch op myn aangezicht; juist toén voltrok zich een zachte, weldadige bries, laag horizontaal van oost naar west, eerbiedig langs myn ontspannen wervels, zodat ik héél eventjes een kléin beetje wakker werd - doch zonder te hoeven te beseffen waar ik exàct lag; een onbetaalbaar genoegen... een reden om te bestaan...
dreamer
met het opschryven van myn dromen ben ik weêr geheel opgehouden. basis-oorzaak is, dat je dit alleen kan doen als je een uitzonderlyk mooi schriftje by de hand hebt, met leeslint, en dat heb ik dus alsmaar niet. bovendien: hoe alsmaar beter je die dromen onthoudt, hoe gauwer je dagelyks algauw 20 minuten lang aan het krabbelen bent, een anderhalf A4-tje vol per dag...
column streekkrant editie antwerpen
RIVIERENHOF
Het lykt wel een paradox, maar voor mooie natuur in België moet je in de stad wezen. Onlangs deed ik een wandeling in de zogenaamde Baalse heide, een natuurgebied in Balen, de Molse Kempen; en ja: de velden zyn daar uitgestrekt, de boombladeren bloeien, er vliegt een reiger over - maar gans dit plaatje scheen voor my doordrenkt van verlatenheid, van nutteloze droogte en zelfs verveling. De dag daarna liep ik door het Rivierenhof, en hiér pas werd de natuurmens in my wakker! Wat bloeien ze erop los, rond deze unieke tyd van het jaar; de wilgen, de notelaren, de bloemen en de populieren. Hoe feller de zon schynt, hoe meer weldadig de vele schaduwen van dit lover, dat jou als een langdurig, organisch prieel wil overkoepelen langsheen de mooie kronkelpaden. Er lopen joggers, wandelaars en breakdancers rond, maar toch kan je hier plotsklaps in stukken tuin aankomen die je helemaal voor jezelf hebt. Het grootste mirakel van het Rivierenhof is die tweespalt tussen wildbloei en tuinierschap; alle schoonheid groeit er in alle richtingen tegelyk, teveel om te kunnen bevatten; en toch schynt iedere twyg die je ziet, met aandacht te zyn verzorgd. Onbegrypelyk.
Eén kleine kanttekening; de kleine speeltuin meteen bezyden het rustieke kasteeltje van het Rivierenhof, was daadwerkelyk aan vernieuwing toe; de stoere, houten forten, wippen en klimkooien die er zopas werden neêrgezet, zyn een bejubelenswaardige verbetering; alleen betreur ik het dat die vorige speeltuin met de grond gelyk is gemaakt. De nieuwe speeltuin had niet een alternatief, maar een aanvulling moeten zyn op die eerste speeltuin, die meer gericht was op peuters, en die meer dan de nieuwe tuin als voordeel had, dat er zich daar wél lommer aandiende...
afterLink .
waar staat de toren van pisa? antwoord: in rome. zelf-evaluatie nadien: met die vragen die je krygt moet je gewoon geluk hebben.
prent vd week
die met de knots, die lacht, omdat hy er naar hartelust op los kan rammen;
die met het schild, die lacht net zo hard, doordat ze hem toch niks kunnen maken (zelfs lacht die by naêr inzien nog wat harder, want daar gaat zometeen zyn speer in de aanslag...)
vroeger was alles beter!
waar was je te vrydag
dit prachtige park bereikt heden weêr zyn jaarlykse hoogtpunt, zo mooi dat je er letterlyk heel eventjes tranen van in je ogen krygt; wat een groén, wat een weelde...
evening
*in bed steken der kinderen: gezwind ons voornemen ingevuld, om deze zomer de kinderen in hun eentje in slaap te laten vallen, dus zonder dat we erby liggen; en ja: meteen in deze missie geslaagd!...
state of being, 30 juni 2018
ik zie hier eventjes geen uitweg meer, dwz zuiver aangaande deze blog... dus - toch weêr dit zwaktebod hierzo: de formule van vraag en antwoord... ik dwing myzelf tot zes vragen...
1. hoe is het met die egel?
okay. dat gaat ergens over. van alle dieren die ik reeds domesticeerde, voel ik my, voorwaar, met die kleine egel het allermeest, het allerdiepst verwant... dat volmaakte zich schuilhouden overdag, dat meditatieve ruisen in de schemeringen van de nacht... zo'n dir klimt ook beter dan je zou denken... ik moet hem spoedig wegdoen - maar: ik ben werkelyk gehecht aan hem (zyn naam is theoald.) (gisteren was hy in huis naar binnen gedrongen - luv dacht warempel dat we een inbreker op bezoek hadden... waardoor ze erg bang was - maar toch wél nog in slaap geraakte, tegelyk...)
2. je gezondheid, nog maar 'ns?
alweêr frieten aan het eten geslagen; wat dan steeds een driedaagse betekent, daar ik de overschotten telkens de volgende dag weêr opwarm... walgelyk op een lekker manier - of eêr, op een lekkere manier walgelyk... ik zou echt weêr moeten groenten-en-fruitdiëten, wat is dit nu helemaal? robby krieger heeft me vandaag gemaild, en wel met de aftastende vraag, of ik in de zomer van 2019 de leadzang op my zou willen nemen voor een reünietoer van the doors - maar: hoe kan dat zo? met die pens van my? (hoewel, ja, het kan; jim morrisson was ook op korte tyd helemaal opgeblazen geworden.)
3. verzuchting van den dag?
er zyn maar zoveel uren op een ry. je kan niet én papa spelen, én "schuld en boete" naar het duits vertalen, én schaakpartyen willen winnen. door myn schaakpartyen tegen het zeer zware computerprogramma "shredder", én tegen grootvizier matjas badjas, voel ik my echt helemaal dom, op het ogenblik... (evenwel: waar m'n vele vyanden dit zouden willen beamen, zou ik het weêr agressief tegenspreken en met bewyzen ook herleggen!)
4. ga eens voort met die gedachte van hierboven?
ja. ik had eens een vriendin, een zekere F., en die was getrouwd, maar: dat huwelyk liep niet meer goed. dus: aldoor liep ze haar man, als die niet in de buurt was, uit te schelden en te beschimpen. maar: als je dan nog maar een béétje gewillig naar d'r knikte, als je nog maar vaagweg had willen bevestigen, waarom haar vele verwyten en beledigingen aan die jongen zyn adres, je gerechtvaardigd leken - dan kreeg je dadelyk de wind van voren. alleen zyzelf mocht hem kleineren - viel iemand anders hem aan, dan sprong ze voor hem in de verdediging. wat haar heel erg sierde, daarom juist was ze een goeie vriendin van me.
5. balans?
door bovenstaande, prozaïsche alinea, iets uit de oude doos, vind ik dit eeuwigdurende geblog nu toch weêr enisgzins de moeite waard. en het kaf, hier overal, maakt deel uit van het koren. alleen maar mooie dingen, en zonder vuile slordigheden tussendoor, is volstrekte verstikking.
6. lectuur?
toch wel... pas weêr zes nieve boeken aangekocht, niet langs e-bay, maar ouderwets in de slegte, die op de wapper. dagboeken van nescio. die gekke george wildemeersch over claus (ik heb niets tegen die man, by wie ik destyds m'n thesis indiende, maar: onlangs volgde ik op youtube een lezing van hem, over dewelken-ik nu toch ronduit durf uitschreeuwen: wat een afgryselyke parlando!!, hoe defensief aldoor, wat een verdriet gaat daarachter schuil, man!!) (maar ik vergis my, ik weet niets.)
er zyn twintig auteurs aan wie ik iets heb, en die lees ik cyclisch; en verder spring ik niet. na myn achttiende ben ik op geen enkel front meer vernieuwd geraakt. ik luister naar dezelfde muziek als toen ik zeventien was, daar is niks meer bygekomen.
-end
toch wel mooi, al was ik graâg dieper op dat waterwezen zelf ingegaan, in plaats van persé op de jacht op dit wezen...
vrijdag 29 juni 2018
waar was je ten donderdag
brigitte raskin en dirk de wachter tekenden present in het publiek.
ik kwam goed op dreef. met dostojevski wil ik nog wel méér dingen doen...
donderdag 28 juni 2018
agenda
waar was je te woensdag
de voorlaatste van het seizoen (in neêrland begint de grote vacantie pas tien dagen later...)
pas vandaag kunnen we stellen, àlle scènes al eens één keer minstens, gespeeld te hebben... een paar keer goed gelachen, het is de derde keer dat ik dit stuk regisseer ("pech en geluk") maar er ontstaan hier en daar toch weêr volstrekt nieve dingen...
woensdag 27 juni 2018
state of being, 27 juni 2018
een zeer huiselyke dag; de kinderen van het school gaan halen rond halfvier, naar de chinese frituur in de pothoekstraat om halfzes, en naar de nachtwinkel vlak daarnaast voor één blik cola zero rond één uur snachts; maar voorts myn deur helemaal niet uitgekomen, en ook met volstrekt niemand getelephoneerd, nauwelyks gemaild, misschien drie sms'en verstuurd...
luv was uithuizig, dus was ik een alleenstaande papa; ik legde beiden kinderen te bed - voor zoverren-ik het weet, is dat de eerste keer ooit geweest. was dan ook wel fyn, ze mogen wel meer als ik alleen thuis ben (namelyk alles), maar ze zyn dan eigenlyk veel kalmer dan als die mammie er ook is. misschien doordat luv haar stem vaak opzettelyk aanscherpt wanneer ze (terecht) deze of gene een standje geeft; die kyvende stem agiteert het hele huishouden.
tussendoor de garage een béétje aan de kant gezet, de vuilniszakken en het oud papier verzameld, en schaken tegen de meêdogenloze schaakcomputer - niet om te winnen (onmogelyk) maar om het "zolang mogelyk met enige kans uit te houden".
en voorts ook wel huiswerk, dat deze dagen twee velden betreft; het opfrissen en jammer genoeg drastisch inkorten van de dostojewski-lezing voor de opera-bar links, en rechts het voortwerken aan myn gloednieuwste conference. de mild-stakanovistische opgaaf my vorige week door myzelf voorgelegd, en die luidde:"één minuut gesproken tekst per dag", is in praktyk omgegroeid naar strikt dagelyks drie minuten tekst. leuk. uitgangspunt: doe nog eens een zeer milde monoloog; weinig geweld (wel veel sterfelykheid), weinig seksmoppen, geheel geen boosheid (!), maar wel veel gezeur over wat liefde is en geloof et cetra; dus ongeveer het tegenovergestelde van "de ideale schoonzoon"...
zou ik het aandurven om bovendien erg "grof" te schilderen - in die zin, dat het me dan niet zou verdommen hoe ik de dingen preciés formuleer; dus: niet alles erg gedetailleerd uitwerken, alleen de richtingen opschryven, en er dan elke avond live ietsie anders omheen draaien? je legt alles vast, doordat je de bést mogelyke formulering nastreeft; maar wat, als ik dat nu onderhand als een vervelend karwei ervaar? - is dat dan genoeg om te zeggen: weg daar nu meê? - - ik zal het lef niet hebben, uiteindelyk.
nu ga ik de egel in de tuin eten geven, met name droog kattenvoer. net zoals ik, komt hy alleen snachts buiten. hy weet al waar de drinkwaterkraan staat ook. oké, binnenkort laat ik dat geniale dier weêr los natuurlyk...
afterLink
ja, niet slecht van zwart, maar zyn tegenstander speelt toch wel opvallend zwak. precies belgië-panama...
dinsdag 26 juni 2018
waar was je te maandag
luv is natuurlyk ook heel mooi maar dat is van een andere orde.
de sint-willibrodus-kerk hier op de achtergrond, is overigens evenééns heel erg mooi, vorig jaar nog integraal gezandstraald bovendien...
slappe avond, de zwakste tot dusver. geen winnaar en geen verliezer, wegens te slap in het reglement; elkaar aldoor toestaande, deze of gene zet terug te nemen; op den duur speel je niet meer echt, maar alleen maar hypothetisch. anton van schalkwyk is daar beter in: aangeraakt is aangeraakt, neêrgezet is neêrgezet. punt uit.
buiten ging het nog, maar binnen was de muziek bovendien zeer slecht (ouderwets aandoende hardrock...)
zondag 24 juni 2018
maandagbunnie
ging, vernam ik nu pas, een paar dagen geleden alweêr,
haar zus naar het eeuwige elders achterna...
ze was eigenlyk een sympathieke versie van irene...
agenda dees week
voor koppels van wie één helft de opera wil zien, en de andere helft de voetbalmatch belgië-engeland, is er in de foyer van de opera een groot televisiescherm voorzien...
alternatieve feiten
1. de vader van tintoretto was een textiel-verver. "tintoretto" wil dan ook zeggen, "textielververtje".
2. voor my persoonlyk moeilyk om in één oogopslag correct te lezen:"safaritent".
3. de naam van de dichter t.s. eliot achterwaarts gelezen, is byna, zoals dylan thomas ons aanduidde, "toilets".
4. de vader van geoffrey chaucer was een londens wynhandelaar.
5. aan de ronde tafel van koning arthur konden 150 ridders aanzitten.
6. in disneys "sneeuwwitje" valt de stiefmoeder uiteindelyk in een afgrond, maar in het oorspronkelyke grimm-verhaal wordt zy ertoe veroordeeld, in brandende schoenen te blyven dansen tot ze erby neêrvalt...
Abonneren op:
Posts (Atom)
