vrijdag 3 augustus 2018

state of being, 3 augustus 2018



vast in huis, de gehele week lang, omkneld binnen een verregaande, maar genoeglyke warmte. liggend op een deken op het terras door een nief binnengekomen kafka-biographie lezende, byzonderlyk op zoek naar wetenswaardigheden betreffende "het slot", hoe dat boek tot stand is gekomen.
    wat "het proces" betreft, las ik hier dat de auteur eerst het éérste hoofdstuk schreef, en daarna het lààtste hoofdstuk; en dat hy daarna pas, alles tussenin aan het invullen is geweest. daarom is dàt boek, hoewel goed, net iets minder goed dan het nog meer intuïtieve, nog meer organische en labyrintische "het slot", dat ook geen echt einde heeft, maar dat, op een moment, gewoon verdampt - de laatste zin stelt, dat iemand het hoofdpersonage "aan zyn mouw trekt",- en gedaan...
    om zes uur savonds kan je wél buitenkomen; met luv en rocco james conan en mollie naar het park noord. we hebben toch wél een goeie burgemeester, waar die besliste om wel alle fonteinen van 't stad dicht te schroeven: behalve die van het park noord. het was er een oase, echt prettig, en het eten van restaurant "cargo", een hoog gestapelde rundsburger, ging er lekker goed in.
    kato weygers kwam daar hallo zeggen, juist toen myn aangezicht helemaal was beginnen verschilferen. een geschikte bunnie - en toch, welbewust, niét een photo gemaakt, jammer...
    met oog op de aanstaande hernemingen van de decap-orgel-voorstelling, begin augustus, zonet aan het grasduinen geweest langs enige youtube-filmpjes; meteen en resoluut tot het inzicht komende dat het voor eens en voor altyd gedaan moet zyn met oa myn dialectische a-klanken; bvb voor "de ideale schoonzoon", op 7 november, ga ik gewoon afgelikt beschaafd neêrlands spreken. dat kan ik, en de enige reden om dat niet te doen, al die decennia lang, was zeker alleen maar om quasi volks by het vlaamse publiek aan hun schoot te komen liggen - fuck dat. uit ervaring weet ik (met de gigs van glorieux en door m'n gigs in neêrland), dat je de eerste vyf minuten wel denkt:"wat sta ik hier te spreken als een slecht afgestofte plastiek-scheet," maar dat nà die vyf minuten niemand nog het verschil merkt.

Geen opmerkingen: