BOBBEJAAN KLIM DIE BERG
Hoewel ik van aard een Messentrekker ben, wat wil zeggen dat ik ben opgegroeid in het dorpje Vosselaar aan de Konynenberg, naby de hekken van de reservaten van Janssen Farmaceutica, toch was ik by myn leven nog nooit naar Bobbejaanland geweest. Wy waren niet steenryk thuis, maar toch waren wy met vyf kinderen en een grote hond; allicht was dit de reên waarom myn ouders het er by ons in dramden dat pretparken feitelyk een fantasieloos gegeven waren, voor kinderen die hun speelttuigen niet zélf konden verzinnen. Trouwens, in zekere zin hadden ze gelyk, want het moet gezegd: ondanks de waarheid dat we dus ook nooit naar Walibi, Disneyland of Fantasialand mochten, toch hebben wy ons nooit één seconde verveeld. Maar kyk: onlangs is er in Bobbejaanland een nieuwe directeur aan de top komen te staan, een zekere Yves Peeters, met wie ik ooit nog, in het Atheneum in Turnhout, in de klas heb gezeten, en daarom wilde ik er dan toch eindelyk wel eens een kykje gaan nemen. En dit, voor een mens van 47!...
Het lot sloeg evenwel toe; na ruim een uur aanschuiven, met opgewonden kinderen op de achterbank, werd ons doodfris medegedeeld dat het park vandaag niet zou opengaan, namelyk "om veiligheidsreênen". Nadien pas vernamen we wat er gaande was; de directie had iemand met een verdachte rugzak over de hekken van het park had zien klauteren; de kans dat die een bom zou bevatten, was te groot. De teleurstelling by myn kinderen was erg groot, en samen met drieduizend andere toeristen, konden we aan stapvoets tempo weêr rechtsomkeer maken. De kans dat ik hier ooit nog terugkom, is zeer klein. Behalve als ik er zelf eens zou mogen optreên, by voorkeur als messenwerper...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten