een halfjaar geleên kwam die naar me toe en zei:"schryf je nog boeken?" ik zei:"ik schryf nog wel erg veel, maar echte boeken, da's eigenlyk stilgevallen." toen keek die my verschrokken aan, en sprak:"maar dat is heel erg!" ik meende te voelen dat 'ie dit niet zei als een plastieken compliment, het leek echt doorleefd. alleszins heb ik daar toen de motivatie gevonden om aan m'n feuilletons te beginnen. waarvan ik er sommige ga laten drukken ook, desnoods op maar 60 exemplaren of zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten