wat voorafging: jerry bill schynt op sterven te liggen in de vlakte van het losse zand.
DE BENDE VAN
JERRY BILL
feuilleton in 17 afleveringen
door don vitalski
17.
het viel hem moeilyk om haar uitleg helemaal te volgen. maar hy wilde toch integraal oprecht zyn best doen. het was nacht geworden, begreep 'ie nu pas, en het slangenmens was nog altyd helemaal nergens. nog een kwartier hooguit, en onze held zou zich niet meer onder de levenden bevinden - ten tyde van die allerlaatste, zo bloeêrige sioux-aanval, toen 'ie, aan z'n eigen geliefde blokhut, letterlyk hals-over-kop in die waterput was moeten wegspringen: toen was het hem feitelyk reeds helemaal duidelyk geworden:"dit is," dacht hy, "de dood. hier - zal het eindigen, voor ondergetekende."
en vanwaar kwam nu dat licht? morgan-le-fay had een stookvuur gemaakt, duidelyk. waarmeê dan wel? misschien met hun beider lange overjassen, of anders met het grote, leêren zadel of met de twee binnenbanden van die rotfiets. hoe dan ook: jerry bill aanzag het vuur, en alle rookwolken langs de yzige, starre sterrenhemel - en alles geurde, begreep 'ie, naar verbrand.
en vanwaar kwam nu dat licht? morgan-le-fay had een stookvuur gemaakt, duidelyk. waarmeê dan wel? misschien met hun beider lange overjassen, of anders met het grote, leêren zadel of met de twee binnenbanden van die rotfiets. hoe dan ook: jerry bill aanzag het vuur, en alle rookwolken langs de yzige, starre sterrenhemel - en alles geurde, begreep 'ie, naar verbrand.
"ik was zelf in die paalhut," zei morgan-le-fay. "die hut in het woud, waar rosengarten jou zit op te wachten, nog altyd. in het berenbos. het slangenmens is ons toen komen melden wat er allemaal gaande was by jouw thuis - die indianen-aanval, bedoel ik, waardoor de vogelschrik jou niet meteen is kunnen komen weghalen - ga dan zélf naar hem toe, zeiden we tegen de leeuwentemmer, die lafbek - maar: dat wilden-'ie niet doen. z'n eigen vader en moeder zyn door indianen gewurgd, beweert 'ie."
"dat is ook zo," dacht jerry bil. "maar," dacht hy voort, "wat toen?" hy voelde zich nog dieper en dieper wegzinken, dieper het losse yskoude zand in. voor de grap had 'ie deze materie, dit zand, wel 'ns "dryfzand" genoemd - inmiddels was 'ie tot de conclusie moeten komen dat dit wérkelyk een soort dryfzand betrof. hy werd hier nu immers, merkten-'ie, half-levend begraven -"so be it..."
"dat is ook zo," dacht jerry bil. "maar," dacht hy voort, "wat toen?" hy voelde zich nog dieper en dieper wegzinken, dieper het losse yskoude zand in. voor de grap had 'ie deze materie, dit zand, wel 'ns "dryfzand" genoemd - inmiddels was 'ie tot de conclusie moeten komen dat dit wérkelyk een soort dryfzand betrof. hy werd hier nu immers, merkten-'ie, half-levend begraven -"so be it..."
"jouw zus heeft de man met het masker van goud willen wreken - door hem te verdrinken in een vat benzine. in de vallei van de hangenman. en daar zou ze meê zyn weggeraakt ook - wie zou het wat hebben kunnen schelen? maar de prediker," zo babbelde morgan-le-fay, "de prediker heeft er een doop van willen maken. een religieuze doop. en dat is de secretarisvogel ten slotte ter ore gekomen."
"ik kan het volgen," bedacht jerry...
"een ernstig iemand moet komen bemiddelen - anders gaat dat gehele voorval worden gemeld - by de circusdirecteur."
"wat kan ik voor haar doen! voor myn zus!" riep jerry bill uit alle macht. en dan - dan voelden-'ie z'n àllerlaatste greintje levenskracht letterlyk uit zyn rillende vel beginnen wegdampen. hy verdween in de diepe zandkorrels. en alles werd pikzwart.
"kortom," sprak morgan-le-fay, om het gedaan te hebben. "je zou zo rap mogelyk naar het secretariaat moeten."
EINDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten