niet nadenken, gewoon de dag overlopen... jezelf ook niet excuseren voor hoe saai je leeft... zelf lees je toch immers juist grààg dagboeken van saaie levens...
een ongewoon begin: om halfacht wakker geworden, doordat pitouche aan de glazen deur stond te miauwen - maar: wonderwel was er niemand anders in huis reeds wakker. rond dit uur aan den dag is dat inderdaad erg ongebruikelyk. byna apocalyptisch.
wat later optenief ingeslapen. gedroomd dat we in het huis waren met zicht op zee - en in de verte doemde er ineens een enorm akelige vloedgolf op. wat te doen? "laten we de auto zoeken en wegryden. mogelyk halen we het niet, maar àlles is beter dan niks doen." waarom droomden-ik dit? vreemd...
hoewel d'r weêr flink wat huiswerk op de plank ligt, heb ik me toch maar suf en duf door m'n kinderen vertrappeld laten worden, vrywillig, de gehele dag lang. met mollie surfen door bol.com, op zoek naar een "dagboek met een slot", dwz een slot met een code van vier cyfers. dat kost allemaal geld, "maar," zegt ze, "ik betaal dit van myn eigen zakgeld!"
meteen daarna moet rocco james conan evenééns zo'n dagboek met een code-slot hebben...
zelf allerlei nieve lectuur op myn salontafel hebbende liggen, de "edgar allan poe-encyclopedie", en een biographie van h.g. wells -, ben ik toch, in plaats daarvan, de rusland-hoofdstukken aan het herlezen van de hitler-biographie van ian kershaw. waarom? het is de meest luie vorm van lezen die bestaat... sensatie... sensationele personages, sensationele waanzin, sensationele horror...
in de namiddag naar "dumbo" in de kinepolis. niet zonder omwegen wegens wegenwerken.
als ik daar aankom, doe ik àltyd aankopen in die locale boekhandel; uit sympathie voor die mooie winkel; het niet op myn kerfstok willende hebben als dit unieke stukje cultuur daar in de woesteny, geen kans zou hebben tot overleven; in de streekkrant stak ik er al wel 'ns de loftrompet voor op; en zie nu: myn eigenste stripverhaal "het vrouwen-eiland" ligt er nu in de etalage - hoe verdomd attent, maar een mens wordt er verlegen van... (rocco james conan zei:"moeten wy die dan niet kopen?")
luv zei nadien, dat de scène van het afscheid van de moeder van dumbo, méér ontroerend / aangrypend is in de disney-versie - maar: zelf keek ik ernaar door de ogen van mollie - die effectief, onder haar drie-D-brilletje, tranen wegpinkte -"het loopt goed af!", moest ik haar toefluisteren.
nadien in huis nog veel stennes. twee keer per halfjaar roep ik naar mollie:"in de hoek!" en ziehier: dat doét ze dan aanstonds, onderwyl ze anders nooit luistert... wanneer haar duivelshoorntjes uitsteken, is die stille slachtofferrol in die hoek voor haarzelf een welkome oase, geloof ik. ik zei wat later:"kom er maar weêr uit,"- maar ze bleef zelf erin. was vorige keer ook al zo...
snachts met de wagen naar het tankstation om cola zero te gaan halen - maar toen zag ik pas:"ah - hoewel het een zondag is: vannacht is de nachtwinkel hier op de hoek toch wél open?" die verdient iédere dag van het jaar vier euro aan my (behalve met de vacanties), dus op jaarbasis 1000 euro...
tot later...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten