er is niets zo poëtisch als op een dag van een hittegolf in de koele lommer te vertoeven van de binnenkant van een antwerps café.
veel fyner, veel meer literair dan die oeverloze terrassen overal...
ik ben wel oud geworden, want als jongeling voelden-ik my in het zeezicht altyd op één of andere zeer onderhuidse manier zeer lichtjes geïntimeerd, alsof je daar in een serieuze, onderlinge gemeenschap ongenood infiltreerde - maar nu laat dat gevoelen zich al byna niet meer herinneren, het personeel daar alleen al nu twintig jaar jonger zyn dan kik.
inderdaad staan hier twéé flesjes spuitwater...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten