zondag 1 september 2019

state of being, 1 september 2019



smorgens wakker geworden van het geschreeuw van myn gezin beneên. hoewel ze, derwyze, toch maar gewoon met mekaâr aan het converseren waren. vervolgens, met verfomfaaide oordopjes, toch weêr kunnen inslapen...
    rond elf uur beneên gekomen in een leêg huis; luv was met de children gaan zwemmen. rocco james conan moet onderhand leren bovenblyven, om niet achter te geraken by z'n vriendjes. in wissant zag ik hem soms wel enige meters lang goed vooruit-trappelen, maar vandaag ging dat niet meer, volgens luv...
    een halfuurtje gewerkt aan m'n monoloog "beuling met appelmoes" (gisterennacht, nog nà m'n optreden, hard doorgewerkt aan de monoloog voor nele bauwens...) daarna myn gerief voor het school in orde gebracht. (je kan daarmeê nooit helemààl in orde zyn; de norm is "voldoende om de komende dag uit te zweten".)
    vervolgens onderstaande column voor de streekkrant opgesteld ("stel-oefening"). de streekkrant is niet de standaard of de financieel economische tyd, maar in zekere zin is dat maar goed ook; in dié kranten moet je belangryke meningen verkondigen, waar je dan kwaaie reacties op krygt, et cetera; op zyn eigenste manier een net zo mens-onwaardige tredmolen als een andere.
    "zullen we regenwormen spelen?"
    "nee, papa, sorry..."
    "papa - altyd jy maar die stomme regenwormen..."
    "dan niet hé! als jullie liever tv zien. of liever gamen. worden jullie dan maar twee zombies - vooral rocco ziet onderhand al scheel van die games. kyk eens naar my? ja, zie je wel? jouw linkeroog hangt er al een klein beetje scheef van..."
    nadien toch met zyn allen in den hof; onkruid wieden, de poes pesten. mollie weêr in deze volgnde trip:"papaaa - wannéér ga je voor my een pony kopen??"
    o nee - niet dié trip!!...
   "waarom pas als ik 16 ben?? jy hoopt dat ik dat op myn 16e niet meer ga willen dan! en," gaat ze door, "dat is ook goed mogelyk. ik wil niet op myn 16e pas een pony willen. ik wil nu een pony, ik wil een pony als ik nog een kind ben!" (dit kan ze drie uurs non-stop volhouden...)
    skaten naar myn broêr serge, om daar de projector te gaan lenen, die ik morgen nodig heb, voor die frankenstein-lezing... myn broêr jeroen, daar tegenover wonende, is zelf een houteren kruidenkastje inéén aan het lymen...
    halfnegen savonds, de children te bed leggende, onverwacht evntjes staand op het balcon: een zachte, onverwachte neêrdaling van melancholi. inderdaad: met een korte i... een roos-paarse nevel boven de mikmak van getergde schuinse veluxdaken...
    het leven is een horizontale val...
    het jammere is dat we niet kunnen inademen en uitademen tegelyk...




Geen opmerkingen: