dreamer

vanmorgen wakker geworden uit een verbluffend intense, waanzinnig schrandere, buitengewoon gedetailleerde, realistisch aandoende oer-droom... inmiddels werd het vyf uur snamiddags en weet ik my volmaakt geïnstalleerd in de sjofele canapé in ons zee-huisje in wissant, met uitzicht op de pannendaken met daarachter de opalen noordzee, en heb ik één en al goesting om die droom nu eens te gaan uitschryven.

    ik had wel een relatie met luv, en ja: onze kinderen bestonden al wel; maar: luv en kik zaten "op kot", ieder in een eigen, uitgebreid appartement, in een mythisch soort antwerpen. in luv haar gedurige afwezigheid had ik kennisgemaakt met een andere vrouw - hier iets te noteren  zoals "ik was verliefd geworden op een andere vrouw", ware te frivool; het betrof geen eenvoudige verliefdheid en ook geen simpele of ontroerende lust, zoals die in een droom gemakkelyk opduiken, maar een werkelyke, werkelyk volwassen kennismaking, integer en diepzinnig... ik herinner my alleen dat die vrouw nogal groot was. op een moment wat later in ons samenzyn, zat ik met haar in een kroeg, en door de kracht van onze verbintenis (zy zat rechts naast my op een bank), kon ik een stel acteurs op hun plaats zetten, met wie ik in het verleden wel eens slaags ben geraakt. "jullie zyn een stel garnalen, maar dan wel een stel giftige garnalen. jullie zyn giftig." in zekere zin bevonden wy ons in praag.

    later lag ik met deze vrouw in myn bed. toch werd dit nog steeds helemaal geen seksdroom. met een meer dan filmische intensiteit werd ik gewaar hoe ze naast my lag, en hoe ik, op myn rechterzy kantelend, myn linkerhand op haar grote, brede, bezwete rechtse schouder legde - hét meest indringende moment in die droom... myn hand lag daar, in een fatale poging om haar blyvend te koesteren, om haar blyvend by me te houden - die vrouw, met wie ik oprecht één was, en die, op haar eigen beurt, één was met my. het was, in myn droom, een zondagnacht, en stilaan brak daar de maandagochtend aan... tezamen met de nevels van de nieve dag, brak dit volgende, miserabele inzicht tot my door: luv en ik zaten wel apart op kot, maar hoe droevig was het toch, deze nacht niet met hààr te hebben doorgebracht. inmiddels moest zy de kinderen naar school hebben gebracht. tezamen met deze gedachte, kwam, inderdaad, luv reeds by me binnengewandeld, in de belendende woonkamer. ik stapte uit myn bed - hoe confronterend: ik zonder kleêren aan; aldus aangevend, op dié manier met die ander hierzo gelegen te hebben; luv wist alles al, volmaakt in de rol van kwaad en gekwetst; ik overdacht (maar ik haatte myzelf om de banaliteit van die overweging): misschien was het nog mogelyk om zoiets te gaan beweren als "wy hebben geen seks gehad!..." hét soort van wangesprekken die, onvermydelyk, dé meest deprimerende fase vormen in de gebruikelyke opeenstapeling van ceremonieën rond overspel, die trieste dans waarvan geen enkele der betrokkenen ook maar één cliché kan overslaan; zodat het maar goed was, dat hierzo die droom teneinde kwam...