op de valreep zei ik: "ik zal anders eventjes meêgaan, naar mechelen"; namelyk: om daar die "showcase" van onze kinderen te gaan bekyken... de zon scheen, en luv en kik, wy met zyn tweetjes op stap, op zo'n heldere, goud-eerlyke zondagmiddag; daar was wel iets idyllisch aan. remember, people, die zeven mooie jaren toen we tezamen waren zonder de kinderen; altyd op restaurant, altyd fun...
"we vertrekken om 10 na 12," zei luv.
om 10 na 12 stipt was zy reeds netjes beneden, in de wagen, onderwyl kikzelf nog vliegensvlug myn schoenen byeenzocht en van jasje verwisselde, het wel betreurend dat ik myn tanden nog niet had gepoetst maar oké, daar was dus de tyd niet meer voor.
om 14 minuten na 12 kwam ik ook beneden. wat zagen we daar, evenwel? de wagen stond reeds schuins over het brede wegdek, dus buiten het parkeerhok. de motor draaide al.
instappen maar...
"jy maakt my razend kwaad!!!! dit is niet 'gezelligjes door het zonnetje naar de kinderen ryden'!!!! jy doet alsof wy naar een examen onderweg zyn waar ons leven van afhangt!!! afgryselyk stresskalf!!!! het is totààl niet plezierig, op deze manier!!!!!"
"ga dan maar niét meê!!!!"
"hoeveel tyd win je dààrmeê!!! met op voorhand de motor al aan te draaien!!!!!"
een paar minuten later was de vrede wel weêr hersteld, maar excuses heb ik niet gekregen, ze zei: ik had net zo goed kwaad op jou kunnen worden!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten