gezwind wakker geworden, met de paraplui tot aan de auto gewandeld. vroegtydig op school gearriveerd, in het belendende klaslokaal myn schoolse administratie dan maar verricht. om tien uur beginnen lesgeven. shakespeare. shall i compare thee to a summer's day. dit soort van werk zou ik desnoods onbetaald doen. een kwestie van missie. dat voelen die leerlingen trouwens ook. dus echt een byzonder voorspoedige situatie.
in de namiddag viel my onverwacht ook een studietoezicht te beurt, eerste middelbare, "latynse". wat een charmante klas van schattige leerlingen... dan maar gelyk een béétje latyn gegeven, ik kon het niet laten. "cras do, non hodi, sic nego cotidie." "dum spiro spero." "cogito ergo sum." was zeer merkwaardig...
rond halfvier weêr thuis. voortlezen in de cash-biographie. de meeste biographieën lees ik ongeveer van achteren naar voren, zodat ik nu pas, klaarblykelyk, by de passages kom die de cash-biographie nog het àllermeest byzonder maken: die zeer prille jaren, waartydens je plotseling de piepjonge elvis presley ziet voorby flitsen. elvis, gezien van over de schouder van de drie jaar oudere johnny... totale mystiek... uit de biographieën van beroemdheden lees je quasi àltyd dat de roem en het charisma quasi rechtstreeks aan televisie ontspruiten, overigens een deprimerende demystificatie van het begrip roem - maar by elvis was het vreemd genoeg andersom: hy moest op tv komen - omdàt hy zo beroemd en zo charismatisch was... meteen van zodra hy op een podium ging staan, had hy ogenblikkelyk na zyn optreden seks met zeven, acht groupies om beurt, die hem gillend achterna renden naar de backstage... zonder tv, zonder cinema... hy was dan ook wel een extréém mooi kereltje - heb je nu ooit, na die 100 jaar, een gastje gezien dat nog mooier en zwoeler oogt dan elvis?
(zonder aan het icoon elvis afbreuk te willen doen, moet ik met een zekere tegenzin erkennen dat deze vreemde lotswending by ons wel degelyk alex agnew was beschoren... de tv volgde zyn roem, in plaats van andersom... ik zag zyn allereerste shows, in myn voorprogramma stond hy toen zelfs; hy was dus volstrekt onbekend, maar hy tilde de zaal gewoon ondersteboven... hy was en is dan ook byna ondraaglyk zelfzeker...)
halfacht savonds. macdonalds laten overkomen.
het schryfwerk vordert moeizaam, moeizamer dan ooit. na één uur moet ik het opgeven, telkens... maar goed: iedere dag één uur, dat levert wel degelyk goeie resultaten (veel beter dan niks.)
 |
| cash en presley... zelfs de op zich erg unieke smoel van cash houdt naast presley geen stand... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten