stripboekrecensie

van de talloze sinds kort opbloeiende reboots van europese striphelden, staat de herziene robbedoes zeker in myn top drie. hoewel ik eerder alleen maar een zekere binding kende met de robbedoes van franquin, en dan nog slechts vooral met de covers, de posters en de prenten daarrond, eerder dan met de werkelyke strips zelf. maar: die hernieuwde robbedoes is byna altyd, enigszins, een beetje mystiek, met allerlei existentiële verdiepingen - alsof die echt heeft bestaan, dankzy die bevroede contouren van zyn grote verleden.

    deze allernieuwste, "pacific palace", had ik in de winkel al zestien keer in myn handen gehad - iédere keer opnief aangezogen geworden door die fenomenaal mooie cover; goed mogelyk een van de 100 mooiste stripboekencovers aller tyden, alleen al door dat kosmische blauw. maar: telkens zag ik my het kleinood dan toch weêr terugleggen, met name vrezend dat de tekenstyl binnenin my nét iets te geometrisch zou blyken, en nét niet gedetailleerd genoeg.

    dat laatste is echter totaal niet waar, die tekeningen zyn echt fantastisch. de zekere kaalheid in de lynvoeringen draagt ook juist by tot de gehele sfeerzetting; die van "het verlaten hôtel". steengoed verteltempo ook, volstrekt geloofwaardige verglydingen van "alledaags realistisch" naar "politiek avontuur", en boven alles waarachtig emotioneel (robbedoes die fataal verliefd wordt...)

    11 op 10; as good as it gets. na al dat "schematische realisme" van de voorbye maanden, doet het echt deugd om zoiets totaal origineels en totaal persoonlyks te mogen salueren...