state of being, 4 februari 2021

rond halfdrie smiddags moest ik onderhand de baan op. luv was op dat moment thuis, en maakte my helemaal klaar, erg gedetailleerd; eerder in de week waren reeds een nieve broek en een nief vest aangekomen, heerlyk; nu streek zy ook nog eens, middels het klassieke stryk-yzer, met zyn typische huiselyke stryk-yzer-geur, een vers zwart hemd, doch bovendien scheerde zy m'n baard ook zeer zorgvuldig, én schminkte zy myn slechts lichtjes verschilferde aangezicht liefdevol; myn overjas dirkte zy op (daar hing nog slyk aan van de ardennen), én zy poetste zelfs myn schoenen. dit alles, onderwyl ik als een klant-by-de-coiffeur op het piano-stoeltje zat, passief, by het raam in het witgryze middag-licht.

    die casting zelf, en die verplaatsing daar naartoe, en de resultaten daarvan; dat is allemaal niks, vergeleken by dat gesoigneerd worden zelf. door myn eigen lief nog wel, als een levende sonnet voor my.

heden, middernacht, ben ik somber. ik zou vanalles moeten doen, een scenariootje voor bert lezy al een lange tyd, een achterflaptekst voor bent van looy... in plaats daarvan, kom ik nergens toe - doch: op het moment zonder van dat nietsdoen overdreven te kunnen genieten. toen ik, om de blog dan maar af te werken, myn laptop op myn schoot nam, nochtans hier in myn lievelingszetel, mompelden-ik hardop: "ik verpest myn hele leven."

    - een leven zonder de neurose van deze blog; laat zich niet meer indenken... de kleine rubriekjes vallen goed meê, daartydens heb ik "terzake" spelen, waar ik anders toch niet naar kan zitten te kyken. doch deze eindrubriek, naar het eind van de dag veelal vooruitgeschoven, deze "state of beings"; die zyn een deliverance... een finaal sterven, iedere dag...

els crawls heeft een spuit gehad voor haar pynlyke heup. rocco james conan deed vandaag een tweevoudig piano-optreden. de elpee "peep show" van la muerte valt digitaal, op het internet, op geen énkele manier te pakken te krygen - en dat is mooi zo! dan blyft de mystiek tenminste bewaard!