films... de meest beroemde film aller tyden, de godfather, heeft eigenlyk heel erg de vorm van een fictieve biopic. de tweedst beroemde film ooit, citizen kane, van hetzelfde. maar goed: die hoofdpersonages bestonden niet éérder al, niet los van die film. ik kan ook maar nauwelyks op een voorbeeld komen waarin dat wél het geval is.
apart vermeld dient echter de totaal geniale film "zelig", uit 1983, door woody allan, een van de eerste mockumentaries ooit. de menselyke kameleon. leonard zelig wil zo erg door iedereen aardig gevonden worden, dat hy de gedaantes van mensen in zyn omgeving overneemt. mét commentaren van bestaande wetenschappers als saul bellow en susan sontag. opgenomen met lenzen uit de jaren 20. handigmatig krasjes aangebracht op de pellicule. op een feestje by fitzgerald neemt zelig de gedaante aan van het keukenpersoneel.
14 october 2017 noteerde ik deze twee alinea's:
ik heb nu quasi àlle woody allen-films gezien (nog zes te gaan, meer dan veertig achter de kiezen); welke de beste film is, kan ik niet zeggen - maar ik weet wel dat dit hier De Beste Scène is, uit het Hele Oeuvre;
zelig imiteert iedereen in zyn omgeving; dus ook zyn psychiater; die psychiater komt nu ineens op het idee om hém te imiteren; waarop die zelig een totàle implosie beleeft. tekst, beeld, acteerwerk; àlles aan deze scène is werkelyk buitenaards krachtig.
eveneens ongewoon byzonder: "boyhood", gedraaid van 2002 tot 2013, zodat je dat jongetje écht, tydens de film, ziet groeien, en zodat je ook die moeder ouder ziet worden - een van de meest confronterende afbeeldingen van sterfelykheid ooit, je maag draait als die film gedaan is. regie: richard linklater.
voorts: "the curious case of benjamin button" (2008, david fincher). over een man die wordt geboren in een zeer oud lichaam, maar dan, althans fysiek, steeds jonger en jonger wordt; hy komt overeind uit zyn rolstoel, zyn rimpels verdwynen, hy krygt haar, etc; eindigend in een baby-lichaam. romantisch: er ontstaat een liefdesverhouding met een vrouw, maar zy wordt ouder en hy jonger; alleen wanneer ze ongeveer even oud zyn matcht dit volledig en krygen ze een kind; benjamin begrypt fataal dat hy dit kind niet zal kunnen opvoeden... - te arty, evenwel, en te schematisch ook; niet echt een lévende film...
2 opmerkingen:
Zelig... inderdaad, de scène waarin Zelig zegt: "catch me, I'm faling". Geweldig. Ik vraag me af in welke mate die "single sequence shot" geschreven of deels geïmproviseerd is. Ook de off-stem in de film de nagel op de kop.
Goed dat je die film vermeldt, Vital!
Citizen Kane is toch gebaseerd op William Hearst? Cheers!
Een reactie posten