dreamer

ik werd wakker rond halfzes smorgens; toen ben ik erin geslaagd, tussen slapen en waken, geheel innerlyk byna integraal de tekst op te frissen van de voorstelling "pinguins kunnen toch wel vliegen", die ik straks ineens terug live ga brengen, na meer dan een jaar pauze.

    ik voélde hiertydens het bezig-zyn-met-werken van myn eigen hersenen; maar tegelyk gaven die hersenen my aan dat het in orde was, doe maar, duw rustig voort...
    er is sinds myn mini-burnout van vorige maand een soort fysiek voelbare afstand gekomen tussen myn zelf en myn hersenen...