vroeg wakker. met luv beneden in huis koffi gedronken. bewolkt weder, daarbuiten; helios is verzopen? (voor lezers die vandaag pas binnenkomen: "helios", dwz de griekse god van de zon...)
gedurig bekomen van de uitgebreide fuif gisteren, voor jullie eêrgisteren. de meeste dinsdagclubs eindigen, zoals jullie weten, in een soort van acute grote kuis; stofzuigen, afwassen, vuilniszakken sorteren; op de bolivarplaats daarstraks, kwam dat er allemaal niet by kyken, zodat ik, quasi, meteen na myn werk, de dinsdagclub, kon voortglyden naar de existentie van de naburige terrasjes. afterchill. eindelyk. en vandaag dus voorts ook geen al te moeilyke geestelyke inspanningen. alleen maar, hooguit, technische verrichtingen; mails versturen, facturen uitbetalen, de nieuwe line-up voor disndag tezamenstellen, telephoneren met de curator van begynendyk...
oekraine, ondertussen, is nu zelf, eigenhandig, rusland binnengevallen. enorm stoer. wat een schok. eerst dachten we: het is maar een manoeuvre, een symbolisch iets; doch nu blykt die verovering inmiddels, voor wie in kranten leest, toch alvast iéts meer bestendig dan verwacht. zelfs.
aan de andere kant van de wereldbol heeft vandaag trump in zyn nieuwste rally-speech dit volgende gezegd, in alle ernst: "een burger-medaille, zoals ik die uitdeel, is eigenlyk fantastischer dan een militaire medaille. want militaire medailles gaan naar mensen die dood zyn, of die gewond zyn, of die er bekaaid uitzien; dat zyn eigenlyk medailles voor losers." echt...
van acht tot tien savonds, voorts, ben ik gaan regisseren in het seeftheater, nu mét lichtman. "pech en geluk". gaat stap voor stap vanzelf vooruit - van àlle toneelstukken die ik ooit van myn leven geproduceerd heb, is de bevalling van hetdeze hét allermeest hindernisloze, een tot-stand-koming zoals ik adem...
snachts nog even langs by m'n moeder.
overdag was ik met m'n vader naar de centrale bank geweest voor een volmacht voor de vzw waarvan, in theorie, hy de voorzitter is...
nu werd het ondertussen halftwaalf snachts. myn kroost is by jeanne d'arc, het huis is leêg en vredig...
wanneer kryg ik eens een soort prys voor deze blog... een jongeling die één roman schryft, kan een prys winnen; maar een oude hard werkende man die achttien jaar aan één stuk door blogt - daar bestaan géén pryzen voor?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten