ik zie heel erg uit naar dat feestje in de plein publiek morgen. financieel deden we daar geen erg goeie zaken vorig jaar, met de dinsdagclub - maar wél waren dat zeer ààngename gigs; in een mooie, luxueuze omgeving, by sportieve, jonge mensen - en éindelyk eens op een plek waar je gemakkelyk kan parkeren.
de blue crew zelf is ook een zeer boeiend orgaan. ik weet niet exact wie er gaan komen; dat is een beetje zoals een "transformer"; ledematen kunnen zich losmaken en weêr aanhechten... maar altyd opnieuw overkomt my die unieke, saus-achtige opwinding in het prille begin van zo'n event; wanneer de eerste die-hard clubbers beginnen opduiken - wat niét draait om hun kwantiteit, maar wel om hun eigen aard; hun unieke deelname aan een merkwaardige, lollige geschiedenis die we sàmen schryven.
niet dat ik er hysterisch meê ben ook niet. ogenblikkeluyk zie ik de dinsdagclub en de blue crew niet gemakkelyk eindigen - maar wél blyf ik ademen en feestelyk voortleven àls het morgen opeens toch stopt.
voorts was het vandaag, donderdag, 22 aûgustus, een kéiharde werkdag - nog ietsje erger dan gemiddeld. door alle gebruikelyk stuff heen, moesten ook opeens, begreep ik met een schok, myn twee columns voor "azertyfactor" vanmiddag dringend binnen. myn enige verademing waren, alles byeen, die schaarse vier minuten toen ik, godlof, met m'n pa hier in de achtertuin mocht vertoeven. in het zachte na-zomer-weêr, de tuin goed netjes - dànkzy myn pa...
- - - don't let nobody steal your joy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten