toen mollie nog een kleuter was, passeerden we tezamen een vismyn. ik nam haar meê, om naar de prachtig daar uitgestalde vele, exotische, kleurryke vissen te kyken. maar mollie kryste van afgrysen - dit was horror! want al die vissen waren dood!!
het was die kleine die gelyk had, en ikzelf die my als een botterik voor myzelf wist ontmaskerd. zo erg afgestompt, met de loop de jaren - dat we de horror zelfs niet meer zién.
nu daarjuist kwam mollie rond middernacht beneden voor een glas water. ze zag dat ik nog wakker was, dus ze vroeg om tezamen naar een nieve aflevering van hans en grietje te kyken. het was dus eigenlyk, dus te laat op de dag, middernacht zoals gezegd, maar het was met tegenzin gebeurd dat ik eerder op de dag het gezin de rug had toegekeerd om te gaan werken, dus goed, fyn. dat is dan, gezellig, tezamen goeie tv zien, onverwacht; maar: daarnà wil myn dochter dan NOG een aflevering zien, dan zeg ik "dat kan niet, nu is het écht te laat geworden" - zodat ze dan toch nog, uiteindelyk, kwaad weg loopt. dat is vervelend - dat is, enigszins, zoals een investering die anti-rendeert... maar niet heus...
i love you baby...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten