een ongekende ruis in myn hoofd. daarmeê gaan slapen de avond tevoren, daarmeê wakker geworden. aan de telephoon zegt steven van gool: "dat komt omdat ge té hard werkt,"- maar wie zegt dat? ik heb wel altyd voldoende geslapen. ik ben niet burn-out, wel in tegendeel.
ik hoop dat het een gevolg is van myn relatieve keelontsteking - niet echt letterlyk een ontsteking, maar toch een slechte conditie. als ik hoest, komen er frankstukjes uit myn strottenhoofd tevoorschyn. dat geld is tof maar het gevoelen is pynlyk.
met die keel verbonden, zyn ook myn oren er slecht aan toe.
maar toch is dit nog iets anders...
alsof ik een helm draag, met elektrische draden eraan. een zoemende toon - binnenin myn hersenen...
en zo ben ik gaan optreden vanmiddag...
totaal infernaal...
maar ik kon die organisator (paulus) niet in de steek laten natuurlyk.
als ik lig, zoals op dit moment, is het niet slecht. als ik rechtsta, is het erger...
-- tussendoor ben ik naar alle afleveringen van "jambers" aan het kyken. toén zeiden de mensen dat het sensatie was; inmiddels is de televisie zo erg vulgair geworden, dat jambers juist een toonbeeld is van poëzie. byvoorbeeld: die aflevering getiteld "vergane glorie". een man die zyn kermis-attractie nog eens één keer uitpakt (de rups), maar dan met tranen die over zyn aangezicht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten