de koortsige griepjes en long-onstekingen van myn kinderen én van myn gezellin, trekken myzelf als het ware meê omlaag; maar: ik probeer er een deugd van te maken; er slechts amper toe in staat verkerende, werk te verrichten, probeer ik dan maar, hier in de zetel, een gehele bende stripverhalen te zitten lezen, m'n twee voeten onder dekens, m'n rug en m'n achterhoofd in een stapel zachte kussens.
al ben ik toch éven naar het oud badhuis gebeend voor een vergadering ook, en al ben ik zonet, dus om twee uur snachts wel pas, naar myn broêr serge gereden met een hoop papieren, dewelke dienen tot het opstellen van een subsidie-aanvraag. voor myzelf geloof ik daar niet meer in, dwz ik heb daar slechte ervaringen meê, maar myn broêr doet al het werk, dus houd ik hem zeker ook niet tegen.
de kinderen zyn nog stééds ziek, dus morgen wordt een zware dag; luv zich wél terug naar school begevende, wil dat zeggen dat kik de kinderen beiden, de woensdagvoormiddag lang, zal moeten bewaken en entertainen; plus daarbovenop arriveren morgen éindelyk de dakwerkers; woensdag installeren ze de kraan, donderdag leveren ze al het bouwmateriaal en vrydag beginnen ze te travakken. oh, myn god...
myn aangezicht is weêr algeheel aan het verschilferen geslagen... ik heb nu gemerkt dat dit vooral wordt veroorzaakt door financiële onzekerheid... tot voor kort kon ik stellen:"jihaa, de komende twaalf maanden zit ik veilig!", maar neen dus; door, dag na dag, een resem van allerlei onaangename confrontaties met onvoorziene uitgaven, is die zekerheidsmarge intussen teruggedrongen naar vyf maanden; dwz vanaf de maand van mei wordt het weêr zweten en afzien en pylen maken van schors...
maar okay, da's dan trouble voor later. alles komt altyd goed, baby. in ieder geval heb ik een auto en een rybewys en in ieder geval heb ik die nieve, dure, chique jas...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten