jonathan druyts, een personage dat werd verzonnen door victor glorieux, een nonkel van vitalski, is onderweg naar syrië, om, indien nodig, zyn vriendin daar te gaan bevryden. voorlopig bevindt hy zich nog in ankara...
de zwartharige mevrouw stelde zich aan hem voor als zynde een advocate, meer bepaald de advocate van lemarc.
"wie is lemarc?" vroeg jonathan.
"haha! weet je dat niet eens?" zei ze. "lemarc," legde zy uit, "zo heet die arme, dood-eerlyke rechercheur die, op het moment, zo drastisch en diep in de knoei zit - door jouw schuld."
hy wilde haar van een repliek bedienen, maar: hy kon niet meteen op de juiste bewoordingen komen. wat iets te maken moest hebben met het gegeven dat hy zich opteniéf, ten zoveelste male, als het ware "geërotiseerd" voelde worden; dit was niks voor hem, maar sinds zyn reis-avonturen waren aangevangen, scheen jonathan het ene halfuur na het andere verliefd te worden - wat temeer "van den abnormale" was, zoals dit heette, doordat hy aan die avonturen was begonnen: uit liefde voor zarah alleen.
"iedereen weet zéker dat die jonge vrouw die, terwyl jy erby stond, door lemarc is neêrgeschoten, een geradicaliseerde terroriste was. alleen: we hebben nét niet voldoende bewyzen. daarom zou het tof zyn, jongen, als je dit papierwerk hier zou willen ondertekenen..."
"wat is dit dan?"
"een formulier waarmeê je je vorige getuigenis herroept. dus," ging zy voort, "hiermeê zeg je met nadruk dat lemarc toch wél onschuldig is. wat ook de waarheid is, niet? je vorige, abusievelyke verklaringen wyten we dan aan het feit dat je in shock verkeerde, en dat je oververhit was."
dit ging allemaal wel zeer vlug, vond onze held.
"let wel: het was ook totààl niet professioneel van die andere rechercheur om jou zo vlug reeds tot de orde te hebben geroepen!"
maar misschien klopte het wel, wat die mooie, ranke advocate hem hierzo te vertellen kwam; misschien was hy wérkelyk in shock, ja. al een gehele tyd begreep jonathan z'n eigen handelingen niet meer. hy geleek wel, zo bedacht hy het nu, hy geleek wel dat hoofdpersonage uit "de "vreemdeling" van camus...
de advocate overhandigde hem een dunne, witte pen, dewelke zy ongewoon handig uit haar handtas tevoorschyn had genomen. hy wilde best tekenen - "maar," zo sprak een stil, scherp, ronduit satanisch stemmetje dieper in zyn hoofd, "wat kan ik er misschien voor gedaan krygen? in ruil voor myn handtekening?"
ogenblikkelyk ontvouwde er zich aan zyn geestes-oog een gekke soort van phantasmagorie,- écht niks voor hem -, waarin hy, op de toiletten hiernaast byvoorbeeld, stond achterovergeleund tegen één ofte andere lavabo - onderwyl die niet zo erg mooie, maar wel byzonder chique geklede mevrouw die zy was, hem krachtdadig aan het voorthelpen zou zyn naar, poëtisch uitgedrukt, het "Ryk Der Verlossing" - geen religieuze of te philosophische verlossing, maar wel, lezers, een verlossing van bestiale lust, niks meer...
"wat kryg ik ervoor," zo hoorde jonathan druyts zichzelf dit uitspreken. intussen dacht hy:"wie bén ik? wat doé ik? waar ben ik meê bézig?"
de advocate glimlachte. alsof zy dit antwoord verwacht had. daarna sprak zy gedecideerd, terwyl jonathan helemaal rood werd:"in ruil daarvoor, kunnen wy je vandaag nog over de grens naar syrië helpen. de jeep staat al voor je klaar. je hoeft alleen maar in te stappen..."
wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten