state of being, 2 juli 2015

snel wakker geworden voor een repetitie met gert jochems, by me thuis, van twaalf uur tot halftwee. we zouden iets méér willen doen, maar volgende week heeft gert een première met froefroe/laika; daarnà pas kunnen we dieper in deze grammatica in zinken, die er één is van extréme waanzin - met de nadruk op extreem, aldus. doch nu reeds, by iedere byeenkomst, boeken we grote vooruitgang... zo hebben we vandaag ondermeer een schets kunnen uittesten voor een sketch die ikzelf aan het uitschryven ben, over een man die gaat solliciteren voor een job die, naar werd geadverteerd, "een halfmiljoen euro per uur" uitbetaalt. "die job interesseert my wel." "maar," zegt de afnemer, "ben je bereid om ook szaterdags te werken?"
    hahaha!!

    hierna, om halfdrie, met de wilde mollie gaan zwemmen in de veldstraat, zeer uitgebreid zelfs. met dit snikhete zomerweêr wel flink wat speelvogels in het water, onvermydelyk.

    dan weêr thuis, rondstoeien tot aan het avondmaal - spaghetti met gehaktballen - nu, dit neêrschryvende, dringt dit hier tot my door: dat ik sumbiet (het is vier uur snachts...) eens moet gaan zien in de yskast - of er nog over is...

    van kwart voor acht tot kwart na tien savonds: naar elckerlyc,- zoals jullie weten: om daar te regisseren. perfecte balans, aldus: overdag het fysieke àcteren, savonds het meer cerebrale régisseren...
    goed zo, goed zo...

    op de terugweg langs boechout gereden, namelyk met de vele pampieren, kasbonnen en parkeer-ticketjes voor myn boekhouder, die daar resideert... deze dingen allemaal opsturen, durf ik nooit; dat zyn zoveel bonnetjes, facturen en uittreksels, als dit verloren geraakte - - dan moest ik al een touw gaan halen...
    nerveus op de baan was het. omleidingen en donkerte. snelle ryders, trage overstekers. huidskleuren die je niet ziet in de nacht...

    even overhuis, corresponderen; twee nieve jobjes by, kennelyk; in de zomer iets met een poëzieprogramma in het boulaerpark, in het najaar iets voor de belgische improvisatie liga... plus daarna, want het is een woensdag, myn twee columns voor deStreekkrant nog uitgeschreven; die van de Kempen gaande over "oud turnhout", die van Antwerpen gaande over Staf Rummens.
    maar, m.a.w.: goed hé, o vele, vele vitalski-bloggers: acteren, regisseren, schryven, boekhouden, vadertje spelen; àlles kwam aan bod, de voorbye dag... inclusief die twintig minuten transcendentaal mediteren, vanouds rond de mantra "hosnieg".
    "hosnieg" niks willende zeggen - namelyk: omdat dit zo hoort; dat een mantra niks wil zeggen... je zit op een stoel, en die mantra verjaagt voor eventjes alle andere beweging in je brein... als een anker in een tunnel in je kop...

    om twee uur snachts naar myn broêr serge voor de arbeid aan ons stripverhaal, ter verdere vervolmaking van dit alles... "die hitte," aldus myn broêr, "werkt wel goed." thee gedronken, met charles jarvis gebeld.

    om drie uur snachts weêr thuis. zelfs de ramadanners zyn niet meer op straat. ineens is het heel erg stil overal. wel hier en daar één vogel die tjirpt...
    o ja - de vuilnistonnen buitenzetten, en het oud papier... hopelyk pakken ze het huisvuil deze week wél meê, vorige week hadden ze dat laten staan - waarom? omdat het niet goed gesorteerd was?

    en dan nu dit bloggen. onder andere het kortverhaal van victor glorieux (zie hieronder.) en nu dees hier...

    m'n computer gaat ultra-traag, ons surf-volume traditie-getrouw opgebruikt zynde rond de maandwisseling...