ik durf het byna niet te zeggen, maar het probleem met witje en chocolate is nog àltyd niet van de baan. want: dat mooie hek , dat staat daar nu wel te pronken - maar: rocco james conan noch mollie, hebben de discipline om dat hek gesloten te houden. dus: nu op het moment, twee uur snachts, lopen die twee knaag- en luister-dieren weêr als vanouds te verwilderen, tussen de natte, gefnuikte nachttuinplanten - die beesten gaan lopen zoeken, vermag ik niet meer op te brengen, is inmiddels té zeer een anachronisme.
voorts alles optimaal. daarnet zag ik dat myn smartphone twee uur lang, geheel per ongeluk, op rec-play stond, waardoor ik dus de gehele huis-avond aan het opnemen ben geweest; ik hoorde myzelf liggen voorlezen aan de kinderen, en ik moet zeggen: ik was verrast over myn eigen inzet, wat een schitterend voorlees-tempo, met tedere inleving, maar nooit overdreven, met pauzes voor interactie (bvb mollie die laat horen hoe goed ze de wind kan nadoen, "zo klinkt zachte wind op de top van een berg"), et cetera. in plaats van die volle twee uurs helemaal opnief te beluisteren, heb ik ze wel meteen maar gewist - ja, dat zou je wel willen: ALLES opnemen, en ALLES herbeluisteren - omdat je niet DOOD WIL.
de komende week is iéts rustiger dan het my voorstond. de kunst zal er byzonderlyk uit bestaan, my zo hardnekkig het my gegeven, tussen de soep en de patatten, op myn nieve conference te richten...
op de achtergrond spelen "de forellen" van schubert. rechts van my brandt een kaars. myn voeten hebben het koud, maar myn schouders zyn warm. met wat geluk schryf ik nog één columpje voor deStreekkrant, nu meteen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten