spaghetti gegeten... of, waarschynlyk was het tagliatelle... de kinderkamers oppervlakkig opgeruimd... losjes gewerkt aan de volgende lezing over sherlock holmes, aanstaande zondag; het onderwerp dat my het meest boeit: het àndere werk van conan doyle... witje hier savonds in huis gehaald, die veel rustiger is dan chocolate, en die zich nu inderdaad erg kat-achtig zit te wassen bovenop een stoel...
optenief schubert, de forellen, op de achtergrond... het internet heeft vertraging, vandaar dat de ouderwetse cd-speler nu weêr in zwang is... maar: die vertraging ga ik wel niet volhouden tot begin november...
repeteren aan myn nieuwste one man show; toch een soort bevlogenheid daarvoor mankerende, althans specifiek vanavond. vanuit het idee: ik doe dit werk nu al zolang, ik kan hier geen slaaf van blyven, het moet nu maar loslopen... misschien trekt dit algeheel op niks - maar: ik heb geen ànder idee...
overdag telephoons gedaan inzake de aanstaande toneelthriller. ook inzake victor glorieux; myn ten tweede male zwangere gitariste, lut van nooten, zal hier en daar verstek moeten laten gaan; maar: misschien is het onderhand beter om haar voor de integrale "toernee" te vervangen, dit is anders ook geen avance meer.
wel jammer... het is altyd wat...
ten donderdag naar een begrafenis...
"hey witje, je mag die teddiebeer wel niet opeten, daarginder..."
ben naar de serie "gomorra" aan het zien. speelt zich af in napels. is niet slecht, want geloofwaardig... denk wel niet dat luv er veel aan vindt...
van bol.com rond het middag-uur drie luister-cd's ontvangen, dwz spoken word, interviews. die bewaar ik voor volgende maand, voor wanneer ik helemaal naar groningen moet. in neêrland doet myn radio raar, en de afstand bedraagt toch mooi, heen én weêr, acht uurs ryden...
hoewel ik heden in de auto meestal "repeteer"; oftewel op die gezegde one man show, oftewel op het gedicht in wording, eveneens iets waarvan ik vermoed dat het niét goedkomt;"juist wanneer jy weêr naar buiten treedt / en als een bruid gekleed / op jouw balkon // in een duisternis die langs de ruiten speelt / reeds met jouw kuiten streelt / jouw nachtjapon..."
in mymeringen savonds laat, liggende naast mollie, tot die insliep, werd ik bestookt door een waaier van uiteenlopende herinneringen betreffende mensen, en hoe die met mekaâr zyn omgegaan. in alle ernst was myn conclusie: praktisch IEDEREEN die ik ken, is NIET GOED SNIK. en daar kan je alleen maar voor naar ze staan glimlachen; iemand die niet goed snik is, iets proberen uit te leggen, is tydversmos...
dus: eigenlyk converseer ik niet met de mensen; eigenlyk sta ik maar aldoor naar ze te grimlachen, by gebrek aan beters. "hihi... hihi... hihi..." by gebrek aan beters.
(mocht ik vannacht wat àl te sceptisch klinken: ik ben wél zeer content over het zopas voltooide stunt-gedicht "bambi was een bofkont...")
1 opmerking:
Ja, die Gomorra was niet slecht. Beetje rommelig Italiaans, dat paste goed.
Een reactie posten