iedere dag een gedicht

DE VROUW MET DRIE BORSTEN

achter onze meest achterlyke barak,

onder een golfplaten dak,

buiten het vizier

van een dorstige kier

tochtig en vochtig
in kouwelyk donker,
daar lonkt er,

onder ouwe korsten,

de vrouw met drie borsten.

zoals die eens aanbeden werd

door o zovele vorsten.

door o zovele verbannenen,

en o zovele geschorsten.

op wie zy voor elk, ook zonder kelk,

haar botermelk vermorste.

haar linkse tepel,

verslaafd aan de lepel

van een slap afhangende man

die het zuigen en verbuigen
niet loslaten kan.

die klost daar nu al hoeveel jaar,

o mammie maal my, mompelt die maar.

haar tepel aan de rechterkant,
die wordt bemand

door een soortement van olifant.

weet die slurpen met z'n slurf,

hoor die slodderen uit d'r turf.

haar adem in de kale bomen

doet van betere tyden dromen.

d'r middelste nippel tenslotte,

die tripel,

die slappe, geknibbelde nippel.

die werd hier op aard,

voor ons bewaard,

voor ons die abrikozentaart -

althans: naar wordt beweerd
voor koffie verkeerd.

voor ons die zonder plons
in d'r spons worden gedrukt.

jy en ik, die zonder een snik
verstikt in d'r lange jurk
dra lurken vergeefs aan d'r smaak van kurk.